@daroon_shenasi در ‫۲ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۲۴ در پاسخ به Ben Omar دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۲:

درود به شما و نکته سنجی دقیق شما. نکته ای که لازمه خدمت دوستان بگم این است که بیانات حافظ جدای از شاهکار ادبی ایشان انتقال یک شناخت حقیقی از ساختار انسان و جهان و ارتباط این دو و ارتباط انسان با خالق است. این شناخت گونه ای هست که تا کنون خود من مشابه اون رو در جایی ندیدم. تنها بین دوستان دیگر که مانند خود حافظ این شناخت رو داشتن مانند عطار و مولوی و حافظ یا پورسینا. پس در کنار نکته سنجی های ادبی بسیار ضروری می دانم که به مفاهیم شناختی که در کتاب هم هست اشاره کنیم. از دید درون شناسی "لب شیرین" حقیقی تر است هر چند "کف شیرین" دقیق تر است. اما جایی که حقیقت جولان می دهد عقل و منطق ناتوان هستند. "لب" جایی است که هم عاشق میبیند و هم از آن می شوند. ما ندای درونی داریم که ندا بیان می شود. ما کشیده نمی شویم و تنها هدایت می شویم. ره روی توسط ما انجام می شود و هدایت از لب شیرین شنیده و دیده می شود. گفتمان بسیار طولانیست در همین اندازه بسنده می کنم. 

@daroon_shenasi در ‫۲ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ خرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۱۶ در پاسخ به رضا دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۲:

بسیار عالی ممنون از اطلاعات تاریخی شما. یک نکته رو خدمت شما بگم که اشاره به مطالب تاریخی در کتاب هایی چون کتاب حافظ و یا عطار و ... از اهداف نوشتن کتاب نیست و اصل هدف انتقال شناخت اساسی از ساختار خود و جهان و ارتباط این دو باهم و ارتباطی که انسان از درون خود با یک مرجع خاص که میتوانیم آن را خدا بنامیم است. اما نکات تاریخی شما هم بسیار مفید هست سپاس از زحمتی که کشیدید برای نوشتار شما. 

@daroon_shenasi در ‫۳ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۱۵:۵۰ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۱۶:

در بیت آخر صحبت از جایگاه می کنه. این جایگاهی است که انسان به تمام حقیقت وجود خودش پی برده و از تمام حقیقت وجودی خودش لذت می بره. در کل این غزل صحبت از رسیدن به این جایگاه میکنه برای کسی که یک قدم عقب تر از این جایگاه قرار داره و می خواد به این جایگاه ورود کنه.