قاسم در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۷ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۲۳:

خوانش شعر بسیار خوب بود. با سپاس

برخی ابیات را با گوش کردن توانستم متوجه شوم.

 

قاسم در ‫۲ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۳۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۲۳:

چقدر این شعر از مولانا با آیات سوره مبارکه ضحی همخوانی دارد...

علی الخصوص مولانا این دو آیه را خوب بسط داده است:

ما ودعک ربک و ما قلی

و لسوف یعطیک ربک فترضی

انسان در شرایط مختلف مورد رحمت واسعه الهی بوده و هست. فقط باید شاکر و راضی بود و لطف خدا را در همه حال دید. 

خدایا شکرت

قاسم در ‫۳ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۰ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۱:۲۸ دربارهٔ وحدت کرمانشاهی » غزلیات » شمارهٔ ۱۲:

در پی همه گیری کرونا، خیلی از مجالس و همنشینی ها و مجامع تعطیل شد. مساجد، دانشگاهها، مدارس، محافل شادی و غم، مجامع شعر و ادب و ... هرکدام علاقه مندان خاص خود و اقشار مخصوص به خود را داشت که متاسفانه رو به تعطیلی گذاشت. این دو بیت از شعر چقدر زیبا و متناسب هست:

آب و هوای میکده از بس که سالم است

بنشسته پای هر خم آن میگسارها

طاق و رواق میکده هرگز تهی مباد

از های و هوی عربده باده‌خوارها

قاسم در ‫۳ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۵ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۲:۴۶ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۹۸:

چه بیت زیبایی دارد آنجا که میگوید:

چه باید نازش و نالش، بر اقبالی و اداری

که تا برهم زنی دیده، نه این بینی، نه آن بینی

 

واقعا وقتی عمر ما در مقابل عمر دنیا و در پیشگاه خداوندی به چشم برهم زدن نمیرسد، غرور در مقابل خوش اقبالی ها و ناامیدی در مقابل روی ناخوش دنیا، چه معنایی میتواند داشته باشد؟

چقدر این بیت برای آنها که در مقابل ناملایمات زندگی ناامید شده اند آرامش بخش است و برای رام کردن نفس آنانکه به دو روز دنیا دل خوش کرده و نفس سرکش را به تاخت درآورده اند سودمند است.