نیما رحیمی
نیما رحیمی در ۹ ماه قبل، جمعه ۶ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۵۵ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۹:
نرود میخ آهنین در سنگ
همیشه برای من سوال بوده که چرا سعدی از صفت آهنین در اینجا استفاده کرده است... چراکه میخ آهنین چندان مستحکم نیست که در سنگ فرو رود!
بنابراین مفهوم شعر با این صفت آهنین چندان سازگار نیست که بشود استنتاج بی فایده بودن نصیحت از آن داشت... بلکه ناکارآمدی میخ آهنین در شکافتن سنگ به ذهن متبادر می شود که همانا با منظور سعدی سازگار نیست.
مگر آنکه آهن را با فولاد به یک معنی بگیریم که آن هم باتوجه به سابقه ادبیات فارسی در سایر اشعار که از صفت فولادین برای توصیف مستحکم بودن چیزی استفاده می شد، چندان معقول به نظر نمی رسد.
نیما رحیمی در ۴ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، ساعت ۲۱:۲۹ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۴۷:
پیشنهاد میکنم شعر سعدی را همانطور که استاد سخن خود ساده و روان نوشته اند ما نیز ساده و روان بخوانیم
که ذکر دوست نیارد به هیچ گونه ملال
= که ذکر دوست به هیچ گونه ملال نیارد
= که ذکر دوست هرگز ملال آور نیست
ساده و دوست داشتنی
نیما رحیمی در ۹ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۰۸:۵۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۳۵:
با سلام
در نسخه ای از ضبط اشعار حافظ که توسط شخصی به نام علا مرندی نوشته شده و به تازگی ها توسط آقای دکتر علی فردوسی معرفی شده بیت اول این مصرع به این شکل نوشته شده است:
با مدعی بگویید احوال عشق و مستی
تا بی خبر نمیرد در درد خودپرستی
این تفاوت در مفهوم آنچنان تاثرگذار است که ذهن خواننده را در مقابل دو نوع تفکر و جهان بینی قرار داده و به چالش می کشد:
در نسخه معروف و آشنای خانلری تفکری است از حافظ که عاقبت بی خبری را برای مدعی طلب می کند و در نسخه جدید علا خیرخواهی و دعای حافظ نصیب مدعی می شود
از نگاهی می توان دامنه رحم و شفقت و مهربانی حافظ را به واسطه بهره او از عرفان و اندیشه های آزادی خواهانه، مبنایی برای اثبات و استواری نسخه جدید (با مدعی بگویی...) دانست و از طرف دیگر می توان گفت سابقه مواضعی که حافظ در سایر اشعارو ابیات خود برابر مدعی اتخاذ کرده نه کاملا اما کمی متفاوت از این نوع تفکر است که بخواهد برای مدعی آرزوی خیر داشته باشد.
اما از هرچه بگذریم نمی توان از معنای انسان دوستانه و زیبای نسخه جدید گذشت اگرچه شاید این نسخه زاییده ذهن خود علا باشد اما به نظر نگارنده بسیار زیبا و دلنشین تر از آن نسخه قدیمی است.
اعتقاد این حقیر این است که فارغ از هرگونه کنکاش و جستجوی صحت و سقم و اسرار نهفته راز سر به مهر،شایسته آن است که به قول سهراب سپهری:
در افسون گل سرخ شناور باشیم