علی شاهنوشی
علی شاهنوشی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۶ بهمن ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۴۹ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴۳:
سلام به همه دوستان اهل معرفت
منم نظری دارم که ار قابل بدونید شرح بدم:
بنظر من همونطور که دوست عزیزم "مرید" حرف درستی زد
همونطور که میدونید خیام عارف نبوده ولی حکیم و فیلسوف اندیشمندی بوده.
برای همین برداشت من از این بیت این است که برخی در راه دین تفکر میکنند و کار و بارشان با دین و مذهب است. و برخی به خیال خود در راه یقین هستند که این اشخاص از هر قشری میتوانند باشند(چه روحانی جه عارف و چه فیلسوف)
اما اصل کلام در بیت دوم است که میگوید میترسم از آن روز که بفهمیم نه این ها حقیقت را میگفتند و نه آنها...
مطلبی که میشه از این رباعی دریافت کرد اینه که دین خود حقیقت و یقین نهایی نیست، بلکه دین راه رسیدن به حقیقت است. همانطور که جاده ها مسیر رسید به مقصد هستند و نباید در پیچ . خم راه از هدف غافل شد.
و افرادی هم گمان میکنند که به یقین رسیدند که از نظر منطقی و معرفتی این نظر قابل قبول نیست چون در این صورت به یک حقیق ثابت قئل میشویم در صورتی که حقیق پویاست مگر خداوند که خود بر عالم و انسان ها تسلط دارد
ممنون که نظر بنده رو خواندید
در پناه حق
علی شاهنوشی در ۳ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۳ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۵:۰۷ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳:
سلام به شما دوستان متفکر
واقعا جای تحسین و ستایش برای خیام وجود داره که با 2 بیت شعری که سروده تعداد زیادی رو به فکر و اندیشه وا داشته.
اگر اجازه بدید منم نظرم رو بیان کنم:
خیام بیشتر از هر شاعر دیگری در ایران مرموز تر و مبهم تر است
دوستانی که فلسفه خوانده اند متوجه منظورم می‌شوند. مانند نیچه
اما چیزی که حائز اهمیت است این است که خیام ما را به فکر می اندازد
حتما آن داستان مولوی را شنیده اید که فیلی در تاریکی بود و هر کس آن را لمس می‌کرد یک برداشت می‌کرد. خیام هم در این رباعی فوق العاده ما را به تفکر در مورد ارزش نفس قرآن و شراب وا داشته است. هر کس می‌تواند برداشت مورد نظرش را بکند و اجباری هم نیست و حتی افرادی که به گونه ای متعصب هم هستند یک شک یا جرق در ذهنشان بوجود می آید.
نتیجه ای که من به عنوان برادر کوچکتر شما ها به آن رسیده ام این است که بدون توجه و نام شاعر و نویسنده یا شهرت آن، گفته و اندیشه ی او را مورد بررسی قرار داد. حتی اگر امام یا پیامبری باشد
ممنون از همه شده عزیزان
علی شاهنوشی در ۳ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۵۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۰۷:
این شعر یکی از عمیق ترین مفاهیم را در دو بیت هویدا می‌سازد. این مفهوم که همه ی دنیای هستی و خارجی، بر اساس ذهنیات و تصورات ما عمل می کند. اگر ما دنیا را زیبا و نعمت و عشق بدانیم، چیزی غیر از این نمی‌بینیم. بر این اساس است که بزرگان گفته اند گنج و نیرو از درون ماست.
در جای دیگری مولانا می فرماید:
گنج دل زمین منم سر چه نهی تو برزمین
قبله ی آسمان منم رو چه به آسمان کنی؟
از محبوب ترین رباعیات مولوی از نظر بنده
علی شاهنوشی در ۳ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۱۴ شهریور ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۰۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۶۵:
سلام دوستان
کسی میدونه منظور از گنج دل زمین منم سر چه نهی تو برزمین قبله ی آسمان منم رو چه به آسمان کنی چیست؟؟؟
منظور نگاهی عارفانه است؟ زیرا مولانا اعتقاد داشته که گنج و جان گران یا روح خدایی در هر شخص و هر چیزی است؟ منظور همان وحدت در کثرت است؟