هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از غم و اندوهی سخن می‌گوید که باعث رنج و ناآرامی‌اش شده است. او خود را مانند زنانی می‌داند که برای عشق و محبوبشان غمگین و غصه‌دارند. در نهایت، او به نوعی ناامیدی و بی‌پناهی اشاره می‌کند و می‌گوید که زنده بودنش به خاطر غم‌هایش است. در ضمن، به خاکسپاری و فانی شدن در این دنیای پر درد نیز اشاره دارد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت از غم و اندوهی سخن می‌گوید که باعث رنج و ناآرامی‌اش شده است. او خود را مانند زنانی می‌داند که برای عشق و محبوبشان غمگین و غصه‌دارند. در نهایت، او به نوعی ناامیدی و بی‌پناهی اشاره می‌کند و می‌گوید که زنده بودنش به خاطر غم‌هایش است. در ضمن، به خاکسپاری و فانی شدن در این دنیای پر درد نیز اشاره دارد.
هوش مصنوعی: وقتی از غم و اندوه رها شوم، روح پاکم را به خاطر تو ناراحت نخواهم کرد، مانند زنانی که به خاطر تو غمگین هستند.
هوش مصنوعی: من که نا آگاه هستم، سرنوشت من به گونه‌ای رقم خورده که اگر دچاری بیفتم، سرم به خاک خواهد افتاد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زهر است غم جهان و مَی تریاکم
تریاک خورَم، ز زهر ناید باکم
مَی می‌خورَم و به سبزه بر می‌غلتم
زآن پیش که سبزه بَر دَمَد از خاکم
چون گل صنما جامه به صد جا چاکم
چون لاله به روز باد سر بر خاکم
چون شاخ بنفشه کوژ و اندوهناکم
در غم خوردن چو یاسمین چالاکم
افکند بغربت فلک بیباکم
آواره بکرد گردش افلاکم
یا رب ز کدام چشمه نوشم آبى؟
آیا بکدام گوشه باشد خاکم؟
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.