|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و رنج سفر و عدم توجه و نامه‌نگاری یار سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که حتی اگر از این بی‌توجهی هزار بار ناراحت شود، هرگز شکایت و گلایه‌اش را به دشمن نمی‌برد. این ابیات نشان‌دهنده وفاداری و صبر شاعر نسبت به دوست است.
هوش مصنوعی: یارم نه به یاد من است و نه از رنج سفرم خبری می‌گیرد، نه نامه‌ای می‌نویسد و نه حال مرا می‌پرسد.
هوش مصنوعی: اگرچه بارها و بارها لطمه ببینم، هرگز ناراحتی و گلایه‌ام را به کسی که دوست دارم منتقل نخواهم کرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون یک نفس از وجود خود برگذرم
خود را به دمی هزار منزل بُبَرم
پس باز به یک نظر که با خود نگرم
یک ساعته راه را به سالی سپَرم
امروز همه روز به پیش نظرم
او بود از آن خراب و زیر و زبرم
از غایت حاضری چنین مهجورم
وز قوت آن بیخبری بیخبرم
صد تیغ جفا زدی و راندی ز درم
وانگه گله می کنی که رفتی ز برم
با این همه خاک باد بر فرق سرم
گر عهد و وفای تو به پایان نبرم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.