|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر با سوگند به خاکی که قامت زیبا و چالاک محبوبش را در آن می‌بیند، به عشق و ارادت خود به او اشاره می‌کند. او می‌گوید اگر فرصتی برای دیدار محبوبش پیدا کند، تمام دل و جانش را فدای او خواهد کرد و چهره‌اش را همچون آب بر خاک خواهد مالید. این ابیات حاکی از عمیق‌ترین احساسات عاشقانه و احترام به معشوق است.
هوش مصنوعی: به خاک بدن زیبا و چابکش قسم می‌خورم، نه نه، که به جان نازنین و پاکش.
هوش مصنوعی: اگر بتوانم او را از نزدیک ببینم، خواهم به زمین مالید چهره‌ام را، مثل آب که به خاک حیوان می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
این خانه که سقف باشد از افلاکش
نتوان ز بلند و پست کردن پاکش
یک خشت درین بنا نیابی هموار
نابیخته گل شده‌ست آری خاکش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.