از بس که رخ نامه به خون تر می‌شد
هم کاغذ و هم حرف مستر می‌شد
گاهی چو سواد نامه می‌پیچیدم
گه چون قلمم دود به سر بر می‌شد
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
از بس که رخ نامه به خون تر می‌شد
هم کاغذ و هم حرف مستر می‌شد
گاهی چو سواد نامه می‌پیچیدم
گه چون قلمم دود به سر بر می‌شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با بیانی زیبا و حسی عمیق از تأثیر احساسات و درد دل بر روی کاغذ و نامه‌هایی که می‌نویسد، صحبت می‌کند. او می‌گوید که به خاطر شدت احساساتش، کاغذ و کلماتش به خون آغشته می‌شود و زمانی که می‌نویسد، گاه احساس می‌کند که قلمش به جای نوشتن، دود می‌شود. احساسات او آنقدر شدید است که اثر آن بر روی نوشته‌هایش کاملاً مشهود است.
هوش مصنوعی: به خاطر شدت احساسات و دردهای عاطفی، آنقدر چهره‌ام غمگین و پرآشفتگی شده که هم کاغذ و هم سخنانم به شدت متاثر و بستر برای ابراز این احساسات شده‌اند.
هوش مصنوعی: گاهی وقت‌ها وقتی نوشته‌ای را می‌پیچیدم، احساس می‌کردم که قلمم مثل دودی به سر می‌رود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.