مجد همگر » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۳

از بس که رخ نامه به خون تر می‌شد

هم کاغذ و هم حرف مستر می‌شد

گاهی چو سواد نامه می‌پیچیدم

گه چون قلمم دود به سر بر می‌شد