|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به احساس ناامیدی و بیتوجهی نسبت به دنیا اشاره میکند. او میگوید که زندگیاش را به دست افراد نالایق سپرده است و از آنها رنجیده است. با دیدن محبوبش، حالش بهتر میشود و زهر زندگیاش به نوشی تبدیل میشود، اما اگر این محبوب نتواند او را در این شهر تحمل کند، احساس تنهایی و بیکسی بیشتری خواهد داشت.
هوش مصنوعی: شخصی از سر ناچاری و اجبار، زندگی خود را به افرادی سپرده که ارزش وافری ندارند و این باعث شده که دیگر فرصتی برای یادآوری آنها و احساس خشم نسبت بهشان برایش باقی نماند.
هوش مصنوعی: با دیدن تو آنقدر خوشحالم که زهر وجودم هم شیرین میشود، وگرنه در این شهر هیچ جا ندارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.