قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴

بسپرد بپای ناکسان دهر مرا

تا کرد مجال یادشان قهر مرا

با دیدن تو نوش شود زهر مرا

ور نه نبری جای در این شهر مرا