ز اول اردی بهشت گشت جهان چون بهشت

از قبل آنکه درد شاه جهان را بهشت

ای ملک خوب کار خوب خوی و خصم زشت

بادت چندان بقا کاب و گل و شاخ و کشت

نامه عمر تو چرخ تا بقیامت نوشت

جامه فر تو دهر با کف اقبال رشت

یزدان از نور خویش جان و تن تو سرشت

تخم نشاط آسمان خود ز برای تو کشت

باد دل دشمنانت جایگه تیر و خشت

بستر ایشان ز خاک بالش ایشان ز خشت

با تو زینک وز بد با همه خلقی کنشت

خانقه دشمنت باد چو ویران گشت

هست جهان خدای از تو بشادی بهشت

بگذر و بگذار شاد هزار اردی بهشت