به اورمزد و مه تیر ای امید کرام
نبید خوردن بر خویشتن مدار حرام
اگرچه داری امروز روزه فردا باز
نماز کرده ز مزگت بکاخ بنده خرام
برسم و شیوه بهرام جام می بستان
که هست بنده تو صد چو بهمن و بهرام
مخالفان را از تیغ و تیر تست آشوب
موافقان را از کف راد تست آرام
توئی بقای زمین و توئی بقای زمان
توئی پناه انام و توئی امید کرام
همیشه روز تو نوروز و بخت تو پیروز
مخالفانت بی آرام و کار تو پدرام
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به امید و کرامت اشاره میکند و از اهمیت روزهداری و نیایش در نزد خداوند صحبت میکند. او به مظاهر قدرت و بزرگی خداوند اشاره کرده و بیان میکند که خداوند سرمنشأ آرامش برای دوستان و تنگنای مخالفان است. شاعر همچنین بر بقای زمین و زمان و امید انسانها به خداوند تأکید میکند و آرزوی نوروز و موفقیت برای او دارد. در کل، این اثر از درک عمیق شاعر از رابطه انسان با خدا و امید به آینده حکایت دارد.
هوش مصنوعی: به او امید بده که رمز دو مه را درک کند. نباید خوردن بر خود را حرام تلقی کند.
هوش مصنوعی: اگرچه امروز روزهداری، اما فردا دوباره به نماز میایستی، پس با این حال در کاخ بندگیات قدم بزن.
هوش مصنوعی: به سبک و سیاق بهرام، حاکم و جنگجوی افسانهای، وارد بزم میشوم. زیرا در این بزم، بنده تو، مثل بهمن و بهرام، بسیار است.
هوش مصنوعی: مخالفان را با سرنیزه و تیر میشناسیم، در حالی که آرامش موافقان را از دستان راد جستوجو میکنیم.
هوش مصنوعی: تو نگهدارنده زمین و زمان هستی. تو پناهگاه انسانها و امید دلهای نیکوکار میباشی.
هوش مصنوعی: همیشه روز تو مانند نوروز باشد و خوشبختی همراه تو. دشمنانت آرامش نداشته باشند و کارهای تو به نیکی و خوشی پیش برود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.