|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تضادهای زندگی اشاره می‌کند. گرباس (پشم) گاه به چیزهای مفید و حلال تبدیل می‌شود و گاه به چیزهای مضر و حرام. شاعر بیان می‌کند که او در طول زندگی‌اش همیشه با این تغییرات مواجه است و به نوعی درگیر پیشامدهای دنیا است، نه صرفاً در یک وضعیت ثابت. به نظر می‌رسد که زندگی همواره در حال تغییر است و انسان گاهی خوشبخت و گاهی با مشکلات مواجه می‌شود.
هوش مصنوعی: این بیت به بیان حال و احوال انسان اشاره دارد که گاهی در زندگی با مشکلات و سختی‌ها مواجه می‌شود و گاهی به آرامش و خوشی می‌رسد. انسان ممکن است در برخی مواقع به کارهای درست و حلال مشغول شود و در زمان‌های دیگر به کارهای نادرست و حرام. این تغییر و تحول‌ها نشان‌دهنده ناپایداری زندگی و تنوع تجربیات انسان است.
هوش مصنوعی: ما در این دنیای زودگذر همیشه در حال تغییر و تحول هستیم، نه مانند پرنده‌ای که در درخت نشسته و نه مانند بارانی که در همه جا پخش شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام
هم روی نکو داری و هم نیکونام
دو لب چو مدام داری و زلف چو دام
من مانده به دام دایم از بهر مدام
هر چند که از تو بوسه یابم گه بام
در آخر شب مرا هوس آید کام
بوسه بده و کنار برتست حرام
نشنودستی درو غزن باشد شام
افتادم در دام بتی سیم اندام
وز صحبت او دلم رسیده است بکام
تا من بزیم مرا تمام است خوشی
گر دلبر من بسر برد مهر تمام
ای زرین نام لعبت سیم اندام
زر تو و سیم تو نه پخته ست و نه خام
در کس منگر به بی نیازی بخرام
زیرا که توانگری به اندام و به نام
هان تا ننهی ز دست یک ساعتْ جام
کارِ طربت پُخته کُن از بادۀ خام
چون نیست تو را در این جهان جایِ مقام
از عمر، نصیبِ خویش، بردار تمام!
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.