ای روز و شبت از رخت اکسونی و دیباجی
بر اطلس و الباغت چرخ آمده نساجی
مانند فراویزم تا چند زخود رانی
ای با فرجی تو صد صوف به قیغاجی
سلطان همه رختی دستار طلادوزست
کش از علم ترکست هم تختی و هم تاجی
در کوچه درزارتیر بارد زره سوزن
از قب زرهی سازم وز ور بدن آماجی
پیر ولی مخفی کوشد بقبا پنبه
قاری چه شد ار برخاست از دامن حلاجی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت لباس‌های مختلف و هنری است. شاعر از رخت‌های گوناگون و زرق و برق آنها سخن می‌گوید و به مقام و موقعیت اجتماعی اشاره می‌کند. او به قدرت و شکوه پادشاهی اشاره کرده و زیبایی ظاهری و نزاکت بافت‌های پارچه را با توجه به هنر نساجی و قلاب‌بافی بیان می‌کند. همچنین به نقش و اهمیت شناخت و آگاهی در دنیای ظاهری اشاره دارد. در نهایت، شاعر در مورد تلاش برای پنهان نگه‌داشتن جوانی و زیبایی در دنیای پر زرق و برق صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: ای روز و شب که از زیبایی تو مانند پرنقش و گلدار بر پارچه‌های گرانبها بافنده آمده‌اند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که خود را از محدودیت‌ها رها نکرده‌ای، نمی‌توانی به بلندی‌ها برسدی؛ اما با کمک نور الهی، می‌توانی از صوفی بودن فاصله بگیری و به مرتبه بالاتری دست یابی.
هوش مصنوعی: سلطان بزرگ، به معنای شخصیت برجسته و باارزشی است که هم تاج و هم تخت دارد و اطلاعات و علم او بسیار بالاست، به طوری که نشان‌دهنده‌ی مقام و منزلت اوست. او برتر از دیگران است و تمامی نشانه‌های قدرت و بزرگی را در خود دارد.
هوش مصنوعی: در کوچه‌ای تاریک و بارانی، قطرات باران مانند سوزن به زمین می‌افتند و من از زره‌ام، که نماد محافظت است، استفاده می‌کنم تا از بدنم در برابر خطرات محافظت کنم.
هوش مصنوعی: شخصی که سالخورده است، تلاش می‌کند تا با لباس ساده خود، زندگی‌اش را بهتر کند. حال اگر او از دامن زندگی‌اش کم‌کم جدا شود و به سوی کارش برگردد، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.