بلینا بالفتن فی لیلة الهجر

ظلام فیه حتّی یطلع الفجر

امامی انت بدّلها الی القدر

لتسلم فیه حتی مطلع الفجر

برآی ای صبح روشندل خدا را

که بس تاریک می‌‏بینم شب هَجر

سرآمد عمر من بی‏‌حضرت تو

فغان از این تطاول آه از این زَجر

من از شوقت نخواهم گشت فاتر

ولو ادّ بتنی بالهجر و الحجر

دلا در شوق او ثابت‌قدم باش

که در این ره نباشد کار بی‌‏اجر

وفا خواهی جفا باید کشیدن

فانّ الربح والخسران فی التجر

درخت مهرش ار در دل نشانی

که بس چینی ثمرها فیض از این شَجر