هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به طور رابطه‌ای به احساسات خود اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که در زمان حضور معشوق، از وجود او بی‌خبر بوده و متوجه ارزش او نشده است. هنگامی که از او دور شده، پی می‌برد که چقدر او برایش مهم بوده است و حالا انقدر حسرت می‌خورد که چرا در زمان بودنش قدرش را ندانسته است.
محمد علی حکیم در ۱۳ سال و ۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۹۱، ساعت ۱۷:۳۱ نوشته:
مصرع آخر بدینگونه صحیح است: یا من بودی منت نمیدانستم این رباعی را بسیار قبل در یکی از مجلات مطبوعه ی زمان سابق دیده بودم، و زیبایی آن، باعث گردید تا کنون در ذهن نقش بندد. نگارش «یا» به صورت «با» باعث یکی شدنِ مصرع های اول و چهارم می شود که ناسره است. علاوه بر آن نهایت ذوق شاعر در مصرع چهارم نمایانده می شود که با گذاشتن «ی» به جای «ب» در مصرع آخر، اصلِ رباعی و ذوق والای این عارف کامل نمایان می گردد.
امیر در ۱۲ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۳ آبان ۱۳۹۱، ساعت ۱۱:۰۷ نوشته:
بیت اول مصرع دوم بهتر است به جای "با" از "یا" استفاده شود تا معنی زیباتری بدهد و بیت دوم مصرع اول به صورت "رفتم چو من از میان ترا دانستم" تغییر کند بهتر است زیرا "چه من ار میان" تعبییر و لفط نامملموسی است.
شهرام بنازاده در ۱۰ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۳، ساعت ۲۱:۱۸ نوشته:
با من بودی منت نمیدانستم (همیشه با من بودی اما نمیشناختمت .بیدلی در همه احوال خدا با او بود) یا من بودی منت نمیدانستم (یا اینکه تو خود من بودی و اصل ذات من ) رفتم چو من از میان ترا دانستم تا من بودی منت نمیدانستم (تا من بودن من باقی بود تو را نمیشناختم)
داوود ملک‌زاده در ۱۰ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۰۰:۳۹ نوشته:
با توجه به ای این که در نسخه های خطی قدیم، معمولن نقطه گذاری نمی‌شد بنابراین در اکثر مواقع تشخیص «با و تا و یا و...» از یک‌دیگر کار دشواری بود و گاه باید به معنی توجه شود و استفاده‌های مشابه شاعر در سایر ابیات و هم‌چنین سنت ادبی و رسم‌الخط نسخه. با این حال، تفسیر دوست گرامی جناب بنازاده صحیح می‌نماید.
ابراهیم در ۹ سال و ۴ ماه قبل، جمعه ۳۰ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۰۵ نوشته:
در کتاب بهترین امید که سال 48 چاپ شده، اخوان ثالث بدون ذکر نام شاعر این رباعی را اینگونه آورده است: با من بودی منت نمیدانستم یا من بودی منت نمیدانستم چون من شدم از میان تورا دانستم تا من بودی منت نمیدانستم
سید امیر نودهی در ۷ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۲۶ نوشته:
سلام و درود بر بزرگان ادب و زحمتکشان سابت گرانمایه گنجور. گفتار همه عزیزان درست ولی نوشتار شهرام بنازاده عزیز به نظر به حق و اصل نزدیکتر میاید. ولقد خلقنالانسان و نعلم و ما توسوس به نفسه " و نحن اقرب الیه من حبل الورید " ... گفتی که منم درتو ، تو در من و من در تو چون است نمیگنجد چونان منی اندر تو ... پایدار باشید.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به طور رابطه‌ای به احساسات خود اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که در زمان حضور معشوق، از وجود او بی‌خبر بوده و متوجه ارزش او نشده است. هنگامی که از او دور شده، پی می‌برد که چقدر او برایش مهم بوده است و حالا انقدر حسرت می‌خورد که چرا در زمان بودنش قدرش را ندانسته است.
هوش مصنوعی: وقتی با من بودی، هیچ‌گاه احساس نمی‌کردم مدیون هستم یا نیازی به قدردانی دارم.
هوش مصنوعی: به محض اینکه از تو جدا شدم، فهمیدم که تا زمانی که بودی، قدر و منزلت تو را نمیدانستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.