فیض کاشانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۱ یا رب تو مرا بکردهٔ زشت مگیر از معصیتم بگذر و طاعت بپذیر چون مهر تو و نبی و اولاد نبی نزد تو شفاعتم کند دستم گیر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از خداوند می‌خواهد که به زشتی‌های او توجه نکند و از گناهانش بگذرد و طاعاتش را بپذیرد. او به محبت خدا و نبی و فرزندان نبی اشاره می‌کند و امیدوار است که شفاعت آنها موجب کمک خداوند به او شود.
هوش مصنوعی: خداوندا، تو مرا با کارهای زشتم مجازات نکن و از گناهانم بگذر و اطاعت‌هایم را بپذیر.
هوش مصنوعی: زمانی که مهر و محبت تو، پیامبر و فرزندان او نزد تو شفاعت کنند، دستم را بگیر و یاری‌ام کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در بارگه جلالت ای عذر پذیر
دریاب که من آمده‌ام زار و حقیر
از تو همه رحمتست و از من تقصیر
من هیچ نیم همه تویی دستم گیر
توحید به عرف عارف صاحب سیر
تخلیص دل از توجه اوست به غیر
رمزی ز مقامات نهایات طیور
گفتم به تو گر فهم کنی منطق طیر
ای گشته بیداد و بدی کردن چیر
هرگز نشود دلت ز بیدادی سیر
دیریست که من شنیدم از اهل دلی
کز بد نرهد که ببد هست دلیر
در زندان تا کرد مرا گردون پیر
آن موی چو شیر گشت و آن رخ چو زریر
از پای درآورد مرا چرخ اثیر
ای دولت طاهر علی دستم گیر
گر عاشق دلسوخته بی تدبیر
پیغام دهد که از توام نیست گزیر
صفرا چه کنی رحم کن ای بدر منیر
پای تو گرفته است رهی دستش گیر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.