درد دل مرا نکند به دوای خلق
بیماری خدای بهست از شفای خلق
رنج از خداست راحت و راحت ز خلق رنج
قربان یک بلای خدا صد عطای خلق
صحرا و کوه خوشترم آید ز شهر و ده
صد ره صدای کوه بهست از ندای خلق
هر یک ترا بدام بلای دگر کشد
ای چشم بسته روی مکن در قفای خلق
گویند خلق راه حق ایسنت زینهار
مشنو مرد بسوی جهنم بپای خلق
میکن حذر ز پیروی دیو سیرتان
زنهار سیلی نخوری ز ابتلای خلق
بار گرانشان بدل و جان به و برو
میکش برای حق دو سه روزی بلای خلق
آزار خلق روی دلت سوی حق کند
راهیست سوی معرفت حق جفای خلق
دانی تو فیض آنکه نیاید ز خلق هیچ
بگذر ز گفتگوی ملالت فزای خلق
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر درد و رنج شاعر از تعامل با مردم و جامعه است و نشان می‌دهد که او به دنبال آرامش و حقیقت در نزد خداوند است. او می‌گوید که بیماری و رنج از خداست و این در حالی است که ایجاد آرامش و شفای حقیقی تنها از جانب خداوند ممکن است، نه از سوی مردم. شاعر به صحرایی و کوه‌ها تمایل دارد و گوش دادن به صدای طبیعت را بیشتر از صدای انسان‌ها می‌پسندد. او هشدار می‌دهد که نباید به دنبال پیروی از جامعه و مردم بود زیرا ممکن است به جهنم و گمراهی منجر شود. در نهایت، او تأکید می‌کند که فیض واقعی از جانب خداوند است و باید از دغدغه‌های بی‌فایده و ملالت‌آور مردم چشم پوشید تا به شناخت واقعی حق برسد.
هوش مصنوعی: درد و دل من را نمی‌توان با درمان‌های دیگران تسکین داد؛ زیرا درمان واقعی و حقیقی فقط از سوی خداوند است و شفا و آرامش واقعی در نزد او وجود دارد.
هوش مصنوعی: رنج و سختی از جانب خداوند است و آرامش و راحتی از طرف مردم به وجود می‌آید. من آماده‌ام که جانم را برای یک مشکل خداوندی فدای تمام نعمت‌ها و پاداش‌هایی کنم که از سوی مردم به ما می‌رسد.
هوش مصنوعی: من دشت و کوه را بیشتر از شهر و روستا دوست دارم. صدای کوه هزار بار بهتر از صدای مردم است.
هوش مصنوعی: هر کس به طریقی می‌تواند تو را به دردسر بیندازد، بنابراین ای چشم بسته، پشت سر دیگران نگاه نکن.
هوش مصنوعی: می‌گویند مردم که راه حقیقت را ترک نکن، اما این را نشنو که مردی به سمت جهنم می‌رود تا مردم را ببیند.
هوش مصنوعی: از دنبال کردن افرادی که به شیطنت و فریبکاری معروف هستند، دوری کن. مراقب باش که در اثر امتحان‌های سخت و دشواری‌های زندگی، آسیب نبینی.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که افرادی دارای بار سنگینی از مشکلات و مسئولیت‌ها هستند و به خاطر حق و عدالت، این بار را تحمل می‌کنند. آنها برای مدتی باید با سختی‌های مردم کنار بیایند و در این راه جان و دلشان را به خطر می‌اندازند.
هوش مصنوعی: اگر مخلوق را آزار بدهی، دل تو به سمت خدا نمی‌رود. دانایی و شناخت خدا به معنای دوری از آزار و بی‌اعتنایی به خلق خداست.
هوش مصنوعی: آیا میدانی که نعمت واقعی از سمت و سوی مردم نخواهد آمد، پس از صحبت‌های خسته‌کننده و بیهوده مردم دوری کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در دل خلد چو تیر قضا هر ادای خلق
رحم است بر کسی که شود آشنای خلق
صبح قیامت است جبین گشاده شان
برق فناست خنده دندان نمای خلق
در شوره زار ریختن آب زندگی است
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.