بیا که از ازلم با تو آشنائی هست
زعکس روی تو در دیده روشنائی هست
بدل زچشم خرابت خرابی و مستی
بجان زباده لعل تو جانفزائی هست
زتاب زلف تو گر دل بخویش می پیچد
زلعل دلکشت اسباب دلگشائی هست
مرا زشیوه بیگانگیت باکی نیست
میان عشق من و حسنت آشنائی هست
اگرچه دست من از دامن تو کوتاهست
ولیک دامن لطف ترا رسائی هست
زسنگ قهر تو بر دل شکستی ار آید
زلطفهای لطیف تو مومیائی هست
دل شکسته کجا بندم و دهم بکدام
زپای تا سرت آئین دلربائی هست
سزد که فخر کند بر شهان گدای درت
که پادشاهی عالم درین گدائی هست
نمیرسد بجدائی غمی درین عالم
چه هر کجا که غمی هست در جدائی هست
چنانکه با تو مرا جانب وفا مرعیست
ترا وفای مراعات بیوفائی هست
نیازمند خدا از دو کون مستغنی است
که هر چه در دو جهان هست در خدائی هست
توان بتقوی و طاعت جهان بدست آورد
رساست دست کسی را که پارسائی هست
توانی آنکه کنی بر دو کون پادشهی
اگر ترا بسر خویش پادشاهی هست
سجود شکر بود فرض بی نوایانرا
هزار راحت در رنج بینوائی هست
اگر چه فیض بمقصود ره نمیداند
ولیک در طلبش نور رهنمائی هست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و ارتباط عمیق با محبوب نوشته شده است. شاعر با زبان احساسات عمیق، به زیبایی‌ها و لطف‌های محبوبش اشاره می‌کند و خود را در برابر این زیبایی‌ها حقیر و گدای درگاه او می‌داند. او می‌گوید که گرچه ممکن است از محبوبش دور باشد، اما عشق و وفاداری‌اش در قلبش باقی‌ست. شاعر به نوعی عجز و نیاز خود نسبت به محبوب را ابراز کرده و به قدرت و عظمت خداوند اشاره می‌کند که در هر دو دنیا موجود است. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که با وجود چالش‌ها و غم‌ها، جستجوی عشق و معرفت الهی همیشه راهنمای انسان‌ها خواهد بود.
هوش مصنوعی: بیا که از آغاز، ما با هم آشنایی داریم و به خاطر تصویر زیبای تو در چشمانم، نوری روشن وجود دارد.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و خرابی که از نگاه تو ناشی می‌شود، این مستی و حال خوب در جان من ناشی از نوشیدن شراب لعل تو است.
هوش مصنوعی: اگر دلم به خاطر زیبایی‌های تو در خود می‌پیچد، از آن لعل زیبا و شیرینی است که شادی و خوشحالی را به قلب می‌آورد.
هوش مصنوعی: من از طرز رفتار و روش بیگانه‌ها نگران نیستم، چرا که بین عشق من و زیبایی تو، یک رابطه‌ی آشنا و نزدیک وجود دارد.
هوش مصنوعی: هرچند که من نمی‌توانم به تو دسترسی پیدا کنم و از محبت تو بهره‌مند شوم، اما همچنان راهی برای رسیدن به لطف و محبت تو وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگر سنگدلی و قهر تو بر دل من ضربه بزند، اما لطف و مهربانی تو آنقدر لطیف و آرامش‌بخش است که مانند مومیایی می‌تواند مرا زنده کند.
هوش مصنوعی: کجا می‌توانم دل شکسته‌ام را آرام کنم و به کجا بروم؟ هر جا که می‌روم، زیبایی و جذابیت تو وجود دارد.
هوش مصنوعی: طبیعی است که گدای در خانه‌ات به شاهان خود ببالد، زیرا در این گدایی، حکمرانی عالم نهفته است.
هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ غمی وجود ندارد که به نوعی با جدایی ارتباط نداشته باشد؛ هر کجا که ناراحتی و غمی احساس می‌شود، به خاطر جدایی و فراق از کسی یا چیزی است.
هوش مصنوعی: من به اندازه‌ای به تو وفادارم که توجه به وفای تو برای من مهم است، اما تو در رعایت وفاداری من بی‌وفایی نشان می‌دهی.
هوش مصنوعی: کسی که به خدا نیاز دارد، از هر دو جهان بی‌نیاز است، چون هر چیزی که در این دو دنیا وجود دارد، در وجود خداوند قرار دارد.
هوش مصنوعی: انسان با تقوا و اطاعت از خدا می‌تواند بر جهان تسلط پیدا کند، اما این نعمت در دست کسی است که پرهیزگار و نیکوکار باشد.
هوش مصنوعی: اگر تو می‌توانی در دو جهان پادشاهی کنی، به شرطی که خودت در دل دارای فرمانروایی باشی.
هوش مصنوعی: افراد بی‌پناه باید سجده شکر بگذارند، زیرا در میان رنج و سختی زندگی، هزاران راحتی و آسایش وجود دارد.
هوش مصنوعی: اگرچه فیض و نعمت به مقصدش راهی نمی‌شناسد، اما در جستجوی آن، نوری وجود دارد که راهنماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.