سر فدای جانانست، کام افتخارست این

تن به خاک یکسانست اوج اعتبارست این

قد چو سرو بستانست چهره چون گلستانست

لب شراب مستانست مایة بهارست این

رخ چو ماه تابانست خط چو موج ریحانست

لب چو آب حیوانست طرفه شهریارست این

خط لعل می‌نوشت سبزة بناگوشت

چشمة سیه پوشت خضر آشکارست این

آن دو ماه رخسارست یا دو عکس گلزارست

وین دو زلف دلدارست یا دو حلقه مارست این

این دو شاخ مرجانست یا دو پارة جانست

خود نه این و نه آنست لعل آبدارست این

جسم زار فیّاض است یا خیال اَعراض است

خاک چشم اغراض است یک کف غبارست این