ای ترا جلوه خوش و قامت رعنا موزون
همه اندام تو نیکو همه اعضا موزون
بیت ابروی تو ناخن به جگر بیش زند
گرچه دیوان رخت هست سراپا موزون
گرنه اندیشة آن قامت رعنا باشد
مصرعی سر نزند تا ابد از ما موزون
جلوه بیجا نکنی زانکه چو بیجا باشد
مصرعی می‌شود از یک حرکت ناموزون
عشق را باش که گر عشق نباشد فیّاض
نکته‌ای سر نزند از دل دانا موزون
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی‌های معشوق و ویژگی‌های ظاهری او می‌پردازد. شاعر با استفاده از تشبیهات مختلف، قد و چهره‌اش را به سرو و گل تشبیه می‌کند و بر جذابیت لب‌ها و رخسار او تاکید می‌ورزد. زیبایی معشوق به حدی است که می‌تواند به عنوان نماد بهار و زندگی محسوب شود. در ادامه، شاعر با توصیف زلف و خطوط چهره، زیبایی او را با عناصر طبیعی نظیر مرجان و گلقار مقایسه می‌کند. سرانجام، از جنس و بدن معشوق می‌گوید که به زیبایی و فریبندگی او اشاره دارد، و در نهایت تذکر می‌دهد که تمام این زیبایی‌ها تنها مظهر خیال و رویا هستند.
هوش مصنوعی: تو با جلوه زیبا و قامت موزونت، تمام اعضای بدنت طوری هماهنگ و زیبا است که هر کدام به نوبه خود چشم‌نوازند.
هوش مصنوعی: ابروی تو به اندازه‌ای زیبایی و جذابیت دارد که حتی اگر کسی با ناراحتی و درد از آن یاد کند، باز هم نمی‌تواند از زیبایی‌ات چشم‌پوشی کند. هرچند که همه چیز در تو هماهنگ و موزون است، ابرویت به تنهایی تأثیری عمیق دارد.
هوش مصنوعی: اگر فکر آن اندام زیبا و دلربا وجود داشته باشد، هیچ شعری تا ابد از ما نخواهد سر زد که به اندازه کافی موزون و هماهنگ باشد.
هوش مصنوعی: إذا جلوه‌ای نازیبا ارائه کنی، مثل این است که با حرکتی ناهماهنگ، شعری به‌نادرستی ویرایش شود.
هوش مصنوعی: عشق را درک کن، زیرا اگر عشق در کار نباشد، هیچ نکته‌ای از دل فرد دانا و با فهم بیرون نخواهد آمد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.