برافکن پرده و از عکس آن رونوبهارم کن
درآ در جلوه و از داغ حسرت لاله‌زارم کن
شرم چون کشتة ناز تو بهر خونبهای من
زمین جلوه‌گاه خویش را وقف مزارم کن
ز لطف آشکارت قدر من پوشیده می‌ماند
به پنهانی بیا در پیش مردم آشکارم کن
مرا تا از نظر انداختی با خاک یکسانم
بیا بر رغم گردون یک کف خاک اعتبارم کن
قرار صبر با خود داده‌ام اما پشیمانم
بگو فیّاض ازو حرفیّ و دیگر بیقرارم کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود توصیه می‌کند که دیگر به خاطر محبت افرادی که لیاقت آن را ندارند، زحمت نکشد. او از شنونده می‌خواهد که عبرت بگیرد و از دشمنی با خود دست بردارد و دوستی با دیگران را فراموش کند. همچنین می‌گوید که اگر به اوج و بلندی نمی‌رسد، نباید خود را اذیت کند و باید از تلاش‌های بی‌فایده پرهیز کند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که تکمیل نقایص و کاستی‌ها کنار افرادی که خود ناقص هستند، بی‌فایده است.
هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن و با زیبایی‌ات به من زندگی بده، بیا و به خاطر ناراحتی‌ام مانند گل لاله در دل من شادابی بیاور.
هوش مصنوعی: شرم تو مانند کشتۀ ناز تو، به خاطر خونبهای من، زمین را برای آرامگاه من وقف کن.
هوش مصنوعی: از لطف و زیبایی‌های تو، ارزش و مقام من از دید مردم پنهان مانده است. بیا و به طور علنی در برابر آنها مرا معرفی کن تا شناخته شوم.
هوش مصنوعی: وقتی مرا از دید خود دور کردی، حس کردم که ارزش و وجودم به یک خاک معمولی تبدیل شده است. بیاید و با وجودی که مثل یک ذره خاک است، به من اعتبار و اهمیت بده.
هوش مصنوعی: من به خودم قول داده‌ام صبر کنم، اما حالا پشیمان هستم. بگو ای بخشنده، از او سخنی بگو که باعث شود دوباره بی‌قرار شوم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.