چند از گل سخن عرض تجمّل شنوم
لاف آشفتگی از طرّة سنبل شنوم
بوی گل آمد و رفت از کف من صبر و قرار
چه کنم آه اگر نالة بلبل شنوم
پرده بردار که غیرت به جنون خواهد زد
تا کی از باد صبا وصف رخ گل شنوم
هر چه در گوش تو آهسته رقیبان گویند
من به آواز بلندش ز تغافل شنوم
کشت فیّاض ز غیرت دل بیتاب مرا
تا کی از وی سخن تاب و تحمّل شنوم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عشق الهی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویری از عشق و زیبایی، به احساس عمیق خود نسبت به محبوب اشاره می‌کند. او می‌گوید که وجود او در این دنیا تحت تاثیر فناست و از فقر و نیاز رنج می‌برد. اما همزمان، عشق به محبوب او را از زمین و زمان جدا کرده و در زیبایی و ناز او غرق کرده است. شاعر نسبت به احساسات خودش احساس شرم و عجز دارد و با اشاره به سختی‌ها و محدودیت‌هایی که در زندگی‌اش وجود دارد، به عشق و نزدیکی به محبوب خود اشاره می‌کند. در نهایت، او بیان می‌کند که هیچ گاه نمی‌تواند چشمانش را از این زیبایی برگیرد و همیشه در حال بیداری و عشق به محبوب خواهد بود.
هوش مصنوعی: چند بار باید از زیبایی گل صحبت کنم؟ به جای آن، حرف‌های بی‌اهمیت و پر سر و صدا را از موهای سنبل بشنوم.
هوش مصنوعی: بوی گل به مشامم رسید و آرامش و صبر از من گرفته شد. حالا چه کار کنم؟ آه، اگر صدای ناله بلبل را بشنوم.
هوش مصنوعی: پرده را کنار بزن که احساس غیرت به جنون می‌رسد؛ تا کی می‌خواهم از نسیم صبح، توصیف چهره‌ی گل را بشنوم؟
هوش مصنوعی: هر چیزی که رقیبان در گوش تو به آرامی می‌گویند، من به صدای بلند از غفلت و بی‌توجهی می‌شنوم.
هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق و غیرت، به شدت در اضطراب و بی‌قراری است. نمی‌دانم تا کی باید از او صحبت کنم و این صحبت‌ها را تحمل کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.