رسم سرایت نفس ناتوان نماند

تأثیر در قلمرو آه و فغان نماند

عمریست نام اهل وفا کس نمی‌برد

دردا که آتشی هم ازین کاروان نماند

عرض نفس چه می‌بری ای عندلیب زار

گوشی که ناله‌ای شنود در جهان نماند

دودی برآور از خس و خاشاکم ای اجل

کاین مرغ را علاقه در این آشیان نماند

ای تشنه آب عزّت خود بر زمین مریز

کآب گهر درین صدف آسمان نماند

در باغ عمر حاصل نخل امید ما

چیزی جز آبله به کف باغبان نماند

فیّاض پیش اهل وفا یادگار ما

جز نام مهربانی ما بر زبان نماند