گنجور

 
فیاض لاهیجی

در عشق تو ناله پیشة ماست

گریه ورد همیشة ماست

از یک نگهش ز دست رفتیم

چشم تو هزار پیشة ماست

تا شیشة دل زدیم بر سنگ

هر جا پری‌یی به شیشة ماست

بی‌ریشه شدیم سبز لیکن

هرجا نخلی ز ریشة ماست

صد کوه به نیم ناله کندیم

این معجز کار تیشة ماست

با ما تا عشق کار دارد

بیکاری کار و پیشة ماست

ماییم هزبر عشق فیّاض

عالم، دربسته بیشة ماست