|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی موهای معشوق اشاره می‌کند و آنها را به زلف‌هایی شبیه سر مار تشبیه می‌کند. او می‌گوید که هر بار معشوق به دلدار خود نمایی می‌کند، زیبایی او بیشتر نمایان می‌شود. در نهایت، شاعر از معشوق می‌خواهد که اگر می‌خواهد فایز به عنوان بنده‌ای برای او باشد، نقاب را از چهره‌اش بردارد تا زیبایی واقعی‌اش را ببیند.
هوش مصنوعی: زلف‌های تو مانند سر مار بر روی دوش افتاده است و هر لحظه دلبر را نمایان می‌کنی.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی که بنده‌ات به کمال برسد و به اوج زیبایی و فایده‌ای دست یابد، باید پرده از روی چهره‌ی زیبای ماه برداری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه هست او را نهاد و حد و مقدار
که پس باشد نهایاتش پدیدار
بخرم گر فروشد بخت بیدار
به صد ملک ختن یک موی دلدار
چو تو جستی بجان از سنگ وز دار
بجان از دار شو او را خریدار
بگوئی کاینک است آن بخت بیدار
به خواب خوش چو بیداران خبر دار
به صبح حشر چون گردی تو بیدار
بدانی کین همه وهم است و پندار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.