|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از بی‌خبری و فراموشی یاد می‌کند. او به یاد کسی که او را فراموش کرده، دلتنگ است و می‌گوید که فراموشی جزو طبیعت انسانی است. با بیانی عاشقانه، به یادهای شیرین و گم‌شده اشاره می‌کند و از عدم توجه و یادآوری طرف مقابل می‌نالد.
هوش مصنوعی: نه یاد من را می‌کنی و نه یاد خوبی از تو به خاطر می‌آورم، ای پریزاد، باد یادت گرامی!
هوش مصنوعی: تعجبی ندارد اگر فایز فراموش شده است، چرا که فراموشی جزو طبیعت انسان‌هاست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ندیدم در زمانه آدمی زاد
ز حب جاه و حب مال آزاد
فرو غلطید پیش آن پریزاد
چو سایه زیر پای سرو آزاد
ولی در ذات خود بود آن پریزاد
ز شاهی و شبانی هر دو آزاد
پری دیوانه جان آن پریزاد
غلام زر خریدش، سروِ آزاد
نه یادم می‌کنی نه می‌روی یاد
به نیکی باد یادت ای پریزاد
عجب نبود کنی فایز فراموش
فراموشی‌ست رسم آدمیزاد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.