|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از بی‌تابی و ناامیدی خود سخن می‌گوید. شب دوباره فرامی‌رسد و دل او ناآرام است، همچنین چشم‌هایش از خواب ناامید شده‌اند. او به فایز اشاره می‌کند که بار سنگینی به دوش دارد و این بار باعث غرق شدن کشتی او شده است. در اینجا، نمادهایی از غم و فشار روحی مشاهده می‌شود.
هوش مصنوعی: شب دیگری فرا رسیده و دل من بیتاب شده است. چشمانم از خواب ناامیدند و دیگر آرامش ندارند.
هوش مصنوعی: چقدر مسئولیت سنگینی بر دوش توست، فایز! اگر در این وضعیت ناامیدی و چالش‌ها حرکت کنی، ممکن است دچار مشکل و شکست شوی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گلت چون با شکر هم خواب گردد
طبرزد را دهان پر آب گردد
حقیقت آب سوی آب گردد
عیان در سوی او غرقاب گردد
ز لعلش در دهانم آب گردد
به چشمم آب خون ناب گردد
تغافل گر زنم بیتاب گردد
بر او گر تیز بینم آب گردد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.