یک ناوک ارنه در دل صد پاره بشکند
رنگ نفاق بر رخ سیاره بشکند
هر لحظه بشکند نفس از بار بی‌بری
کاش این نهال بیهده یکباره بشکند
ز آنجا که فتنه‌جویی حسن ستیزه خوست
مژگان ز باد دامن نظاره بشکند
عشقش کند به داروی بیچارگی درست
گر شیشه‌ات ز کشمکش خاره بشکند
هر شب کنم ز درد نفس صاف و تن زنم
ترسم ز ناله‌ام دل سیاره بشکند
گویم شهید کیست فصیحی ولی مباد
رنگ حیا در آن گل رخساره بشکند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ناامیدی و درد ناشی از عشق و جدایی اشاره دارد. شاعر به تصاویر شکست و ناکامی اشاره می‌کند، از جمله شکستن ناوک در دل، نفاق در چهره سیاره و نفس‌هایی که از بار بی‌تفاوتی می‌شکنند. او به فتنه جویی و سختی‌ها در عشق اشاره کرده و از ترس ناله‌هایش که دل را می‌شکند، سخن می‌گوید. در نهایت، شاعر ابراز می‌کند که چه کسی شهید واقعی است و نگران از اینکه رنگ حیا در زیبایی‌ها شکسته شود.
هوش مصنوعی: اگر یک تیر بی‌رحم در قلب انسان باشد، می‌تواند آن را به صد تکه تقسیم کند و نفاق و دورویی را بر چهره زمین نمایان کند.
هوش مصنوعی: هر momento زنجیرهای بی‌فایده بر دوش انسان احساس سنگینی می‌کند و آرزو می‌کند که این بار به یکباره برطرف شود.
هوش مصنوعی: از آنجا که حسن به دنبال جلب توجه و ایجاد آشوب است، مژگانش (چشمانش) به طرز خاصی در برابر نسیم و دلبستگی دیگران، تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود که نگاه‌ها به او جلب شود.
هوش مصنوعی: اگر عشق او تو را به درد و رنج دچار کند، حتی اگر ظرف وجودت در نتیجه کشمکش و مشکلات بشکند، باز هم درستی و سلامت عشق او را درک خواهی کرد.
هوش مصنوعی: هر شب به خاطر دردهای درونم، نفس عمیق می‌کشم و از شدت احساساتی که دارم، بدنم را دچار اضطراب می‌کنم. می‌ترسم که ناله‌هایم آن‌چنان قوی و دلخراش باشد که دل آسمان را بشکند.
هوش مصنوعی: می‌گویم شهید کیست، کسی که زبانش فصاحت دارد، اما مبادا رنگ حیا در چهره آن گل زیبا شکسته شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.