|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
لغزش به بخش حاشیه‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر |
|
|
لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ |
|
|
لغزش به بخش خوانش‌های شعر |
|
|
لغزش به بخش شرح‌های صوتی |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور |
|
|
مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه |
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب) |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
ناله رازی‌ست که در سینه نهفتن ستم است
گوهر گوش بدین نیش نسفتن ستم است
خواب نامحرم و در دیده رخش پرده‌نشین
گر همه بر دم تیغ است که خفتن ستم است
راز حسن از دم روح‌القدس آزرده شود
سر هر موی زبان کردن و گفتن ستم است
دیده خمیازه کشد بی می نظاره او
ورنه بی دوست برین غنچه شکفتن ستم است
نوبهار جگر ریش فصیحی غم اوست
گرد اندوه ازین غمکده رفتن ستم است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان درد و رنجی عمیق می‌پردازد که به خاطر ستم و محرومیت از عشق و زیبایی تجربه می‌شود. شاعر ناله را به عنوان یک راز پنهان توصیف می‌کند که در دل نگه‌داشته می‌شود و می‌گوید که چشم‌انتظاری و آرزوی وصال معشوق در وضعیت ستم و ناکامی به سر می‌برد. او همچنین اشاره می‌کند که عشق و زیبایی نه فقط منجر به شادی بلکه سبب رنج هم می‌شود و در نبود معشوق، زندگی به شدت دشوار می‌گردد. در نهایت، شاعر غم را به مثابه بهاری تلخ توصیف می‌کند که از دل شکستگی و اندوه ناشی شده است.
هوش مصنوعی: هرگونه پنهان‌کاری احساسات و درد دل کردن در دل، ظلمی بزرگ است. همچنین، نادیده گرفتن حقیقت و گوش ندادن به حرف دل، نیز به همان اندازه نادرست و ناپسند است.
هوش مصنوعی: اگر غیرمحرم خوابیده باشد و چهره‌اش در نظر من پوشیده باشد، حتی اگر خطرات زیادی هم وجود داشته باشد، خوابیدن در چنین شرایطی ظلم و ستم است.
هوش مصنوعی: راز زیبایی، از دم روح‌القدس (فرشته‌ای که به الهام بخشیدن معروف است) به کجا خواهد رفت؟ بیان کردن و گفتن آن، به هر زبانی که باشد، ظلم به آن راز است.
هوش مصنوعی: چشمانم بی‌نهایت تشنه دیدن او هستند و اگر او را نبینم، شکوفا شدن در این دنیا بدون دوست، ظلم بزرگی است.
هوش مصنوعی: بهار تازه و زیبا، در دل خود غم فصیحی را دارد. ترک این مکان پر از غم، نشانه‌ای از ستم است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.