|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
لغزش به بخش حاشیههای شعر
|
|
لغزش به بخش تصاویر نسخههای خطی، چاپی و نگارههای هنری مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش ترانهها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
|
|
لغزش به بخش شعرهای همآهنگ
|
|
لغزش به بخش خوانشهای شعر
|
|
لغزش به بخش شرحهای صوتی
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
به اشتراکگذاری متن شعر جاری در گنجور
|
|
مشابهیابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
|
|
مشاهدهٔ شعر مطابق قالببندی کتابهای قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاههای با عرض مناسب)
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره گمراهی در زندگی و آگاهی از حقیقت است. شاعر به نوعی در موقعیت سردرگمی قرار دارد و از اینکه غفلت او به خنده تبدیل شده است، مینالد. او از خداوند تقاضا میکند که اشکهایش را از چهرهاش برچیند و رنگ غم را از زندگیاش بزداید. همچنین، او به دلتنگی و آرزو برای دوستی اشاره میکند و میگوید که حتی در وضعیت ناامیدی، او از سلطنت هم راضی نیست. شاعر همچنین به قدرت غم و مضطرب بودن او در این معرکه اشاره کرده و از خطراتی که او را تهدید میکند صحبت میکند. در کل، شعر بازتابی از حالتهای احساسی و فکری شاعر در مواجهه با واقعیتهای زندگی است.
هوش مصنوعی: در این مسیر پرپیچ و خم، من به خاطر خندههای ناآگاهانهام به اشتباه افتادهام و متوجه نشدهام که باید از گریه و احساسات واقعیام آگاه باشم.
هوش مصنوعی: ای اشک، دامن رحمتت را از رویم برکش، نکن سرخ، زیرا رنگ چمن من کاهی است.
هوش مصنوعی: وقتی که در آرزوی به دست آوردن دوستیام هستم و به سوی او دست میزنم، احساس میکنم که آرزوهایم به خاطر تلاشهای ناکافیام، همیشه حسرتی در دلم میگذارند.
هوش مصنوعی: اگر درویش دو جهان را به خاطر یک غم نبازد، از کلاه نمدیاش تاج پادشاهی هم نمیخرد.
هوش مصنوعی: زمانی که غم و اندوه در دل انسان مانند شیر خشمگینی به خود میپیچد و سر بر میآورد، باید به یاد داشته باشد که در این میدان نبرد، شجاعت و دلیری مردانگی را نشان ندهد، زیرا در اینجا، نیرنگ و فریب مانند روباهی در کمین است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.