گنجور

 
فصیحی هروی

گر آگهی ز دوق طلب تشنه لب بمیر

گیرم که جمله دوست شوی در طلب بمیر

شو محو آفتاب سرا‌پای همچو روز

ور طاقت نظاره نداری چو شب بمیر

دم درکش و ز حیرت خاموش گیر پند

در سینه گو نفس به تمنای لب بمیر

از جام درد باده عمر ابد بنوش

روزی هزار بار ولی بی‌سبب بمیر

در دیر عشق آی فصیحی و شعله‌وار

در وصل تب بسوز و ز هجران تب بمیر