فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶ دانم که دلم به مهر تو خرسندست اندازه مهر تو ندانم چندست رخسار تو دلگشا و لب دلبندست گفتار خوش تو روح را پیوندست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: غزل بیانگر عشق و محبت عمیق شاعر به معشوق است. او می‌گوید که دلش از مهر معشوق شاد و خرسند است، اما نمی‌داند که این محبت چقدر است. زیبایی چهره و لب‌های معشوق او را جذاب و دلنشین می‌یابد و کلام خوش او روحش را به هم پیوند می‌زند.
هوش مصنوعی: من می‌دانم که قلبم به عشق تو خوشحال است، اما نمی‌دانم چقدر عشق تو در دل من وجود دارد.
هوش مصنوعی: چهره زیبای تو دل را شاد می‌کند و لب‌های تو دلنشین است. صحبت‌های دلپذیر تو جان را به هم پیوند می‌زند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عشقم که بهر رگم غمی پیوندست
دردم که دلم بدرد حاجتمندست
صبرم که بکام پنجهٔ شیرم هست
شکرم که مدام خواهشم خرسندست
امروز ببر زانچه ترا پیوندست
کانها همه بر جان تو فردا بندست
سودی طلب از عمر که سرمایهٔ عمر
روزی چندست و کس نداند چندست
آنکو بشکر خنده ی شیرین قندست
در زلف مسلسلش دلم پیوندست
خالش که فتاده است بر گوشه ی چشم
آهوش مگر نافه ی مشک افکندست
چشمم به سرشک لاله‌گون خرسندست
گویی که به هر قطره دلم پیوندست
اشکم به کنار خفته چون فرزندست
چون بسته شود خون، به جگر مانندست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.