فرخی سیستانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰ زلف و خط آن سرو قد سیمین بر از مشک مسلسلست یا سنبل تر زان زلف گفت عنبر و مشک خطر از خط بفزود روی او زینت و فر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی‌های چهره و موی معشوقه‌اش اشاره می‌کند. او موهای سیاه و خوشبو را به مشک تشبیه می‌کند و خط زیبای او را مایه زینت بیشتر صورتش می‌داند. در واقع، زیبایی معشوق به حدی است که زلف و خط او قادر به افزایش جلوه‌اش هستند.
هوش مصنوعی: موهای آن سرو زیبا همچون زنجیری از مشک، یا گلی خوشبو و دلربا است.
هوش مصنوعی: موهای او مثل عطر و مشک است و زیبایی او با خط و نقش‌های صورتش افزوده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده، ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بُد؟ نه، چه بُد؟ عقیق، چون بُد؟ چو شکر
آمد برِ من. که؟ یار. کی؟ وقت سحر
ترسنده. ز که؟ ز خصم. خصمش که؟ پدر
دادمش دو بوسه. بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه. چه بد؟ عقیق. چون بد؟ چو شکر
یا رب به دو نور دیدهٔ پیغمبر
یعنی بدو شمع دودمان حیدر
بر حال من از عین عنایت بنگر
دارم نظر آنکه نیفتم ز نظر
گفتم که مرا زغم به سه بوسه بخر
دل تافته گشتی و گران کردی سر
از بهر سه بوسه ای بت بوسه شمر
چو گاو به چرمگر، به من در منگر
لولا شقاوة جدی ما عرفتکم
ان الشقی الذی یشقی بمن غروا
الی اللّه کل الامر فی الخلق کله
ولیس الی المخلوق شیء من الامر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.