این نخل تازه بین که ندیدست خار کس
نگرفته رنگ دامنش از لاله زار کس
با آب خود بر آمده همچون گل بهشت
لب تر نکرده هیچگه از جویبار کس
آیینه اش ز آه کسان مانده در امان
ننشسته گرد بر دلش از رهگذار کس
شهری شد از کرشمه ی مستانه اش خراب
وز باده اش نرفته عذاب خمار کس
مجروح ساخت تیغ زبانش دل همه
یکره نگشت مرهم جان فگار کس
ای آنکه می روی ز پیش باز کش عنان
کان آهوی رمیده نگردد شکار کس
فریاد از آن حریف که هر چند می خورد
از کبر و ناز سر ننهد در کنار کس
ای کاش بر مراد کسی چون نمیرود
باری بوعده هم ندهد انتظار کس
شمعی که روشنست فغانی بنور خود
پروا نمی کند بشبستان تار کس
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و لطافت یک نخل تازه می‌پردازد که هنوز در میان خاری قرار نگرفته و از دیگر گل‌ها رنگ نگرفته است. نخل با آب خود شاداب و بهشتی به نظر می‌رسد و از جویبار هیچ تماسی نداشته است. او همچون آینه‌ای از غم و آه دیگران در امان است و هیچ گردی بر دلش نشسته نیست. با این حال، شهرش تحت تاثیر زیبایی و جذابیتش خراب شده و شرابش هیچ عذابی را به دنبال ندارد. تیغ زبانش دل بسیاری را مجروح کرده است، اما هیچ مرهمی برای دردهایشان نیست. شاعر در انتها از افرادی می‌خواهد که در زندگی‌شان همچون آهو از شکار دور بمانند و از خودخواهی و کبر بپرهیزند. او آرزو دارد که هیچ‌کس به امید دیگران انتظار نکشد و شمعی که روشن است، نگران تاریکی دیگران نباشد.
هوش مصنوعی: این درخت نخل جوان را ببین که هنوز کسی به او آسیب نرسانده و دامنش از باغ لاله‌ها رنگین نشده است.
هوش مصنوعی: او مانند گل بهشتی است که با آب خود رشد کرده و هرگز لب به آب جویبار نزده است.
هوش مصنوعی: آیینه‌اش از اشک‌ها و دردهای دیگران محفوظ مانده و هیچ گرد و غباری از گذر زمان روی دلش ننشسته است.
هوش مصنوعی: شهر به خاطر جذبه و دلربایی او ویران شد و هیچ‌کس از خماری شراب او رنج نمی‌برد.
هوش مصنوعی: زبانش مانند تیغ است و با حرف‌هایش دل‌ها را مجروح می‌کند و هیچ‌کس نمی‌تواند به تنهایی مرهمی برای دردهای عمیق جانش پیدا کند.
هوش مصنوعی: ای کسی که در حال رفتن هستی، کمی مکث کن و افسار خود را بکش؛ زیرا آهویی که فراری است، هرگز صید کسی نخواهد شد.
هوش مصنوعی: نگرانی و درد دل از رفیقی است که هرچند به خاطر غرور و خودخواهی‌اش ضربه می‌خورد، هرگز تن به همکاری و همدلی نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: ای کاش کسی بی‌خبر از موعود کسی مانند من نباشد و به هیچ‌کس وعده‌ای ندهد که انتظارش را بکشد.
هوش مصنوعی: شمعی که روشن است، به نور خود اهمیتی نمی‌دهد و به تاریکی اطرافش توجهی ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.