در کنج محنت این دل دیوانه خوشترست

دیوانه را مقام بویرانه خوشترست

این قطره های اشک عقیقی زمان زمان

در دیده ام ز سبحه صد دانه خوشترست

ای پندگو خموش که در گوش جان من

یک ناله ی حزین ز صد افسانه خوشترست

سوزیست گرم شام و سحر شمع را ولی

این سوختن ز جانب پروانه خوشترست

ساقی من اختیار ندارم ز بیخودی

در دست اختیار تو پیمانه خوشترست

شرم و ادب نه شیوه ی شوخی و دلبریست

در نرگس تو شیوه ی مستانه خوشترست

تا کی درون پرده کشیدن شراب عشق

این گیر و دار بر در میخانه خوشترست

دیوانه شد فغانی ورست از کمند عقل

آزادگی بمردم دیوانه خوشترست