هر گناهی، که آدمی عمدا به عالم می‌کند
احتیاج است: آن که اسبابش فراهم می‌کند
ورنه، کی عمدا گناه، اولاد آدم می‌کند؟
یا که از بهر خطا خود را مصمم می‌کند!
احتیاج است: آن که زو طبع بشر، رم می‌کند
شادی یک‌ساله را، یک‌روزه ماتم می‌کند!
احتیاج است: آن که قدر آدمی کم می‌کند!
در بر نامرد، پشت مرد را خم می‌کند!
ای که شیران را کنی روبه مزاج
احتیاج ای احتیاج!
از اداره رانده: مرد بخت برگردیده‌ای!
سقف خانه از فشار برف و گل خوابیده‌ای!
زن در آن، از هول جان خود، جنین زاییده‌ای!
نعش ده‌ساله پسر، در دست سرما دیده‌ای!
از پدر دور وز نان ناخورده‌ام بشنیده‌ای!
رفت دزدی خانه یک مملکت دزیده‌ای
شد ز راه بام بالا، با تن لرزیده‌ای
اوفتاد از بام و، شد نعش ز هم پاشیده‌ای!
کیست جز تو، قاتل این لاعلاج؟
احتیاج ای احتیاج!
بی‌بضاعت دختری، علامه عهد جدید
داشت بر وصل جوان سرو بالایی امید
لیک چون بیچاره، زر، در کیسه‌اش بد ناپدید
عاقبت هیزم‌فروش پیر سر تا پا پلید
کز زغال کنده دایم دم زدی، وز چوب بید
از میان دکه، کیسه‌کیسه، زر بیرون کشید
مادرش را دید و دختر را، به زور زر خرید
احتیاج آمیخت با موی سیه، ریش سفید
از تو شد این نامناسب ازدواج!
احتیاج ای احتیاج!
مردکی پیر و پلید و احمق و معلول و لنگ
هیچ نافهمیده و ناموخته غیر از جفنگ
روی تختی با زنی زیبای در قصری قشنگ
آرمیده چون که دارد سکه سنگ زرد رنگ
من جوان شاعر معروف از چین تا فرنگ
دائما باید میان کوچه‌های پست و تنگ!
صبح بگذارم قدم تا شام بردارم شلنگ
چون ندارم سنگ سکه نیست باد این سکه سنگ!
مرده باد آن کس که داد آن را رواج!
احتیاج ای احتیاج!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به موضوع "احتیاج" و تاثیرات منفی آن بر زندگی انسان‌ها می‌پردازد. شاعر به انتقاد از شرایطی می‌پردازد که باعث می‌شود مردم به گناهان و کارهای نادرست کشیده شوند، زیرا احتیاج و فقر آنها را وادار به رفتارهای غیر اخلاقی می‌کند. او مثال‌هایی از زندگی انسان‌ها می‌آورد که به خاطر نیاز و فقر، گرفتار مشکلات اخلاقی و اجتماعی می‌شوند. از جمله به ازدواج‌های نامناسب و شرایط سخت زندگی اشاره می‌کند، که نتیجه مستقیم احتیاج و کمبود امکانات است. درکل، شاعر به وضعیت جامعه و اثرات مخرب احتیاج بر روی انسان‌ها انتقاد می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کاری که انسان به عمد و آگاهانه انجام می‌دهد و به نوعی نادرست است، نیازمند فردی است که شرایط و وسایل آن کار را مهیا کند.
هوش مصنوعی: آیا کسی عمدً گناهی مرتکب می‌شود یا به خاطر اشتباهی تصمیم می‌گیرد؟
هوش مصنوعی: انسانی که به طور کلی از طبیعت خودش فرار می‌کند، می‌تواند شادی یک ساله را در یک روز به غم تبدیل کند.
هوش مصنوعی: نیاز و احتیاج باعث می‌شود که انسان ارزش خود را کمتر احساس کند. در کنار آدم‌های نااهل، انسان‌های باارزش نیز دچار خمیدگی و ضعف می‌شوند.
هوش مصنوعی: ای کسانی که برای تأمین نیازها، حتی شیران را تحت تأثیر قرار می‌دهید، نیازمند!
هوش مصنوعی: تو به دلایل مختلف از کار خود کنار گذاشته شده‌ای و حالا در شرایط بدی به سر می‌بری. فشار مشکلات و سختی‌ها باعث شده که تحت تأثیر قرار بگیری و وضعیت نامناسبی را تجربه کنی.
هوش مصنوعی: زنی که به خاطر ترس از خطر جانش، بچه‌ای به دنیا آورده است! تو جسد پسری ده ساله را در سرما مشاهده کرده‌ای!
هوش مصنوعی: من از پدر دور هستم و هنوز لقمه‌ای نخورده‌ام، اما شنیده‌ام که دزدی به خانه یک کشور هجوم برده است.
هوش مصنوعی: از بالای بام به زمین افتاد و بدنش لرزان بود و حالا پیکرش پراکنده شده است.
هوش مصنوعی: چه کسی جز تو می‌تواند به این درد بی‌درمان پایان دهد؟ نیاز، ای نیاز!
هوش مصنوعی: دختری بی‌چیز و کم‌خود، آرزوی رابطه با جوانی با جمالی بالا و دلربا داشت.
هوش مصنوعی: اما وقتی که آن بیچاره، پولش در کیسه‌اش ناپدید شد، در نهایت، هیزم‌فروش پیر که هنوز تمام بدنش کثیف است، به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: تو مدام از زغال دمی می‌زنی و از چوب بید، کیسه‌های زر را به دست می‌آوری.
هوش مصنوعی: مردی مادر دختر را دید و به خاطر زیبایی و جذابیتش، با زر و پول او را خرید. این کار نشان از نیاز او به زیبایی داشت، در حالی که او خود ریش سفیدی داشت و موی سیاهی نیز به همراه داشت.
هوش مصنوعی: این ازدواج نامناسب به خاطر تو پیش آمده! این دلیلی برای نیازمندی است، ای نیازمندی!
هوش مصنوعی: مردی سالخورده و ناپاک، احمق و دارای نقص جسمانی و لنگ است که هیچ چیز یاد نگرفته و تنها به چرت و پرتی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: من بر روی تختی در کنار زنی زیبا و در یک قصر زیبا دراز کشیده‌ام؛ زیرا او سکه‌ای سنگی به رنگ زرد دارد.
هوش مصنوعی: من یک شاعر جوان و مشهور هستم که از چین تا کشورهای غربی شناخته شده‌ام، اما همیشه باید در کوچه‌های باریک و ناهموار زندگی کنم!
هوش مصنوعی: صبح را با آرامش می‌گذرانم و تا غروب آرام و بی‌دغدغه پیش می‌روم. نمی‌توانم شلنگ را بردارم، چون سنگی برای فشردن ندارم. به همین دلیل، نمی‌توانم چیزی را به دست آورم و تنها با باد، همچون سکه‌ای بی‌ارزش در حال گذران زمان هستم.
هوش مصنوعی: نابود باد کسی که باعث شد احتیاج به این جایی که هستیم برسد! وای بر احتیاج!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.