هوش مصنوعی: این بیت شعر دعا و استغاثه به خداوند است. شاعر از خدا می‌خواهد که او را بپذیرد و در سایه لطف بی‌پایان خود قرارش دهد. او به سرنوشت و تقدیر اشاره می‌کند و بر این باور است که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند، و از خدا می‌خواهد که سرنوشتش را با تدبیر خود به خوب تغییر دهد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت شعر دعا و استغاثه به خداوند است. شاعر از خدا می‌خواهد که او را بپذیرد و در سایه لطف بی‌پایان خود قرارش دهد. او به سرنوشت و تقدیر اشاره می‌کند و بر این باور است که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن عبور کند، و از خدا می‌خواهد که سرنوشتش را با تدبیر خود به خوب تغییر دهد.
هوش مصنوعی: ای خدا، به تو پناه آورده‌ام، لطف بی‌پایانت را به من ارزانی دار.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از مسیر سرنوشت تو عبور کند، تو خود سرنوشت‌ات را رقم زده‌ای، پس تدبیر من را هم به عهده بگیر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر شب ز غم تو دل ز جان برگیرم
پندی که خرد دهد من آن نپذیرم
تا روز نهد خیال تو در پیشم
صد چشمه و من ز تشنگی می‌میرم
شهریست بزرگ و من بدو در میرم
تا خود زنم و خود کشم و خود گیرم
چون نیست ز عقل ذرّهای توفیرم
تا می چه کنم عقل، کمش میگیرم
دیوانگی عشقِ توام میباید
تا بو که ز زلفِ تو رسد زنجیرم
در راه توَم گر زیم و گر میرم
دل بر که نهم چون زتو دل برگیرم
پیری برِ رحمت تو قدری دارد
چون بر در تو پیر شدم بپذیرم
بر من چو گذر کند بت کشمیرم
در دیده قیاس چشم مستش گیرم
بگذشت و به چشم خشم در من نگریست
دلدار که پیش خشم چشمش میرم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.