آب حیوان است، آن لب، یا شکر؟
یا سرشته آب حیوان با شکر؟
نی خطا گفتم: کجا لذت دهد
آب حیوان پیش آن لب یا شکر؟
کس نگوید نوش جان‌ها را نبات
کس نخواند جان شیرین را شکر
لعل تو شکر توان گفت، ار بود
کوثر و تسنیم جان افزا شکر
قوت جان است و حیات جاودان
نیست یار لعل تو تنها شکر
ای به رشک از لعل تو آب حیات
وی خجل زان لعل شکرخا شکر
وامق ار دیدی لب شیرین تو
خود نجستی از لب عذرا شکر
نام تو تا بر زبان ما گذشت
می‌گدازد در دهان ما شکر
از لب و دندان تو در حیرتم
تا گهر چون می‌کند پیدا شکر؟
تا دهانت شکرستان گشت و لب
در جهان تنگ است چون دلها شکر
من چرا سودایی لعلت شدم
از مزاج ار می‌برد سودا شکر؟
گرد لعل تو همی گردد نبات
نی، طمع دارد از آن لبها شکر
گرد بر گرد لب شیرین تو
طوطیان بین جمله سر تا پا شکر
لعل و گفتار تو با هم در خور است
باشد آری نایب حلوا شکر
طبع من شیرین شد از یاد لبت
ای عجب، چون می‌شود دریا شکر؟
لفظ شیرین عراقی چون لبت
می‌فشاند در سخن هر جا شکر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی عشق و لذت را با آب حیات و شکر مقایسه کرده است. شاعر از لبان و زیبایی محبوبش سخن می‌گوید و آنها را به دلیل شیرینی و جذابیتشان با شکر و آب حیات همراه می‌کند. او به طور ضمنی بیان می‌کند که هیچ چیز نمی‌تواند به اندازه‌ی لبان محبوبش لذت‌بخش باشد و هر گاه نام او بر زبان می‌آید، شیرینی آن لذت‌بخش است. شاعر همچنین از حیرت و شگفتی‌اش نسبت به زیبایی محبوبش می‌گوید و به تأثیر کلمات و زیبایی‌های او بر طبع خود اشاره می‌کند. به‌طور کلی، شعر به توصیف عشق و جذب عمیق شاعر به محبوبش می‌پردازد و زیبایی‌های او را در قالبی سنجیده و شاعرانه بازنمایی می‌کند.
هوش مصنوعی: آیا آن لبها که در برابر شماست، شبیه آب حیات هستند یا اینکه طعمی مانند شکر دارند؟ یا شاید ترکیبی از این دو است که هم خاصیت آب حیات را دارد و هم مزه شیرینی شکر را؟
هوش مصنوعی: من اشتباه نگفتم: کجا می‌تواند آب حیات لذتی داشته باشد در برابر آن لب که همچون شکر است؟
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌گوید که میوه‌ها را نوش جان بکند و هیچ‌کس جان شیرین را شکر نمی‌نامد.
هوش مصنوعی: اگرچه کوثر و تسنیم به عنوان نهرهای بهشت شگفت‌انگیز و جان‌بخش شناخته می‌شوند، اما زیبایی و درخشش تو به قدری است که می‌توان تنها با واژه «شکر» تو را توصیف کرد.
هوش مصنوعی: دوستت که با لبان سرخ خود، جان و حیات را به انسان هدیه می‌دهد، تنها چیزی است که شکرگزاری برایش لازم است، زیرا حیات ابدی نیست.
هوش مصنوعی: تو آنقدر زیبا و دلربایی که لعل (جواهر قرمز) تو موجب حسادت آب حیات شده است، و آن لعل شیرین به خاطر زیبایی تو احساس شرم می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر وامق لب‌های شیرین تو را ببیند، از لب‌های عذرا حتی هم دور نمی‌شود.
هوش مصنوعی: نام تو وقتی بر زبان ما می‌آید، مثل شکر در دهان‌مان ذوب می‌شود و طعم خوشی را به ما می‌بخشد.
هوش مصنوعی: من از لب و دندان تو حیرانم که چطور آن گوهر مانند شکر نمایان می‌شود؟
هوش مصنوعی: زمانی که دهانت پر از شیرینی و خوشی شد ولی به خاطر تنگ‌نظری جهان، بر لبانت محدودیت وجود دارد، مانند اینکه دلها هم شیرین و خوشحال هستند.
هوش مصنوعی: چرا من دیوانه زیبایی تو شده‌ام، در حالی که اگر عشقت مرا می‌برد، باید خوشحال و شاداب باشم؟
هوش مصنوعی: گرد لعل تو باعث می‌شود که گیاهان نیز در پی تو بگردند، زیرا از لب‌های شیرین تو امیدوارند.
هوش مصنوعی: اطراف لب شیرین تو، طوطی‌ها به زیبایی می‌چرخند و از سر تا پا شکر می‌پاشند.
هوش مصنوعی: گفتار و زیبایی تو به خوبی با هم هماهنگ است، درست است که شکر نمی‌تواند جای حلوای خوشمزه را بگیرد.
هوش مصنوعی: طبع من به خاطر یاد لب‌های تو شیرین شده است، واقعاً عجیب است که چگونه ممکن است دریا مانند شکر شود؟
هوش مصنوعی: زبان زیبا و دلنشین عراقی مانند لبخند تو در هر کلامی شیرینی و لطافت می‌بخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.