هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نقد توجه به مال و دنیای مادی می‌پردازد. او می‌گوید که انسان نباید برای دستیابی به لذت‌های دنیوی، عمر خود را هدر دهد. در نهایت، تأکید می‌کند که تلاش برای به دست آوردن مال و سرمایه، ممکن است به ناکامی بیانجامد و بهتر است به خواسته‌های واقعی خود بپردازیم.
هوش مصنوعی: بگذار به خواسته‌ات برسی، زیرا خواسته‌ی کسی دیگر تو را در ناکامی نگه نمی‌دارد. آنکه می‌خواهد به تو چیزی بدهد، خودش به این مسأله فکر کرده است.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به نقد توجه به مال و دنیای مادی می‌پردازد. او می‌گوید که انسان نباید برای دستیابی به لذت‌های دنیوی، عمر خود را هدر دهد. در نهایت، تأکید می‌کند که تلاش برای به دست آوردن مال و سرمایه، ممکن است به ناکامی بیانجامد و بهتر است به خواسته‌های واقعی خود بپردازیم.
هوش مصنوعی: ای عاقل، به خاطر چیزهای ناچیز دنیوی، در زندگی‌ات چه آتش‌هایی برپا می‌کنی؟
هوش مصنوعی: بگذار به خواسته‌ات برسی، زیرا خواسته‌ی کسی دیگر تو را در ناکامی نگه نمی‌دارد. آنکه می‌خواهد به تو چیزی بدهد، خودش به این مسأله فکر کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معبود خودی وعابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
ای دوست حقیقت شنو از من سخنی
با بادهٔ لعل باش و با سیم تنی
کانکس که جهان کرد فراغت دارد
از سبلت چون تویی و ریش چو منی
ای چنگ، سرافگنده چو هر ممتحنی
در پای کشان زلف چو محبوب منی
گر حلق تراست خشک، پس در چه فنی؟
هم خشک زبانی تو و هم تر سخنی
یک روز نباشد که تو با کبر و منی
صد تیغ جفا بر من مسکین نزنی
آن روز که کم باشد آن ممتحنی
از کوه پلنگ آری و در من فگنی
معبود خودی و عابد خویشتنی
زیرا که برای خود کنی هر چه کنی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.