|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به تفاوت میان عارفان و عوام اشاره میکند. او میگوید که عارفان (ماییم و می روح فزا) دارای حالتهای عمیق روحانی هستند، اما برای عوام (اهل عصر) این مفاهیم معنایی ندارد. در نهایت، اشاره به کشته شدن خواص در میان عوام میکند که نشاندهنده از بین رفتن تفاوتها و یکنواختی در زمان بحران (آتش) است. به عبارتی، در شرایط سخت، نه خوب و نه بد، همه در یک وضعیت قرار میگیرند.
هوش مصنوعی: ما در حال enjoying شراب روحافزایی هستیم، مانند بوی خوش مشک، اما برای مردم این زمان، چه فرقی میکند که مشک بخورند یا چیز بیارزشی مثل پشک؟
هوش مصنوعی: خواص (افراد برجسته و با فهم) به خاطر نادانی عامه مردم (عوام) به سرنوشتی ناگوار دچار شدند. وقتی آتش خاموش شد، دیگر نه چیز تر باقی ماند و نه چیز خشک.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای برده گل رازقی از روی تو رشک
در دیدهٔ مه ز دود سیگار تو اشک
گفتم که چو لاله داغدار است دلم
گفتی که دهم کام دلت یعنی کشک
ای آنکه ز جود تست دریا در رشک
افلاک همی گرید و میریزد اشک
اولاد بنی آدم و با این همه جود
شرمنده احسان توام یعنی کشک
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.