ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۳۹

مائیم و می روح فزا چون دم مشک

لیکن بر اهل عصر چه مشک و چه پشک

در پای عوام کشته گشتند خواص

آتش چو در افتاد نه تر ماند و نه خشک