ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۶ هنگام بهارست بتا باده بیار کاراسته شد بزم طرب همچو نگار گلها چو طبقهای عقیق یمنی بر خوان زمردست در بزم بهار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی به بهار و جشن‌های آن اشاره می‌کند. او می‌گوید که در بهار باده بیاورید و مهمانی شادابی مثل یک نگار برپا کنید. گلها مانند زیورآلات قیمتی بر سفره بهاری قرار دارند و جو خوش و شادی بخش است.
هوش مصنوعی: در بهار، ای شیرین‌رو، باده بیاور که جشن و سرور به راه افتاده و همه چیز شاداب و دلنشین شده است.
هوش مصنوعی: گلها مانند ظرف‌های زیبا و قیمتی بر سفره‌ای سرسبز و پرطراوت در جشن بهار قرار دارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند حدیث قامت و زلف نگار
تا کی باشی تو طالب بوس و کنار
گر زانکه نه‌ای دروغزن عاشق‌وار
در عشق چو او هزار چون او بگذار
گفتم: که بیا وعده دوشینه بیار
ورنه بخروشم از تو اکنون چو هزار
گفتا: دهم ای همه جفا، نک زنهار!
آواز مده که گوش دارد دیوار
ای عاشق دل سوخته اندوه مدار
روزی به مُراد عاشقان گردد کار
با عشق بتان چو اوفتادت سروکار
خورشید شود همان بشادی بیدار
از دولت و از روز بهی دل بردار
عاشق نبود روز بد و دولت یار
بسیار شنیدم من و دیدم بسیار
کاشفته ببود بر تو از هر سو کار
آخر فلکت پشت شد و گیتی یار
تو شاد شدی مخالف و دشمن زار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.