گنجور

 
ابن یمین

بر میوه های نوبر بستانسرای طبع

کردم بسان ماه بآئین صباغتی

دیوان من بخواه و بتدقیق در نگر

نا کرده هیچ زرگر ازینسان صیاغتی

اکنون گذشت انکه کسی گاه نظم و نثر

از من فصاحتی طلبد یا بلاغتی

صد شکر و صد سپاس کز اشغال روزگار

داد ایزدم فراغت و نیکو فراغتی

منبعد ننگرم بجهان و جهانیان

با این فراغت ار بودم هم رفاغتی