بر میوه های نوبر بستانسرای طبع
کردم بسان ماه بآئین صباغتی
دیوان من بخواه و بتدقیق در نگر
نا کرده هیچ زرگر ازینسان صیاغتی
اکنون گذشت انکه کسی گاه نظم و نثر
از من فصاحتی طلبد یا بلاغتی
صد شکر و صد سپاس کز اشغال روزگار
داد ایزدم فراغت و نیکو فراغتی
منبعد ننگرم بجهان و جهانیان
با این فراغت ار بودم هم رفاغتی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این اشعار به توصیف زیبایی‌های طبیعت و میوه‌های تازه فصل می‌پردازد و با استفاده از تشبیه، آنها را به زیبایی ماه تشبیه می‌کند. او می‌خواهد که خواننده به دقت به دیوان او نگاه کند و معتقد است که هیچ زرگری نمی‌تواند همچون او کار صیاغتی انجام دهد. شاعر از اینکه زمان برای سرودن شعر دارد و از دغدغه‌های روزگار آزاد است، شکرگزاری می‌کند و در نهایت می‌گوید که دیگر به جهان و مسائل آن توجهی نخواهد کرد.
هوش مصنوعی: من به میوه‌های تازه باغ می‌نگرم و مانند ماه، به زیبایی و درخشش آنها توجه می‌کنم.
هوش مصنوعی: خواسته‌ام که دیوانم را بخواهی و آن را با دقت نگاه کنی؛ زیرا هیچ زرگری نتوانسته مانند این آثار را بیافریند.
هوش مصنوعی: حالا زمان آن گذشته که کسی از من درخواستی برای بیان شعر یا نثر فصیح و بلیغ داشته باشد.
هوش مصنوعی: شکر و سپاس گزاری بسیار که از مشغله‌های زندگی، خدایا به من آرامش و آسایش عطا کردی.
هوش مصنوعی: من دیگر به دنیا و مردم آن نگاه نخواهم کرد، اگرچه در این آرامش زندگی می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.