صاحبا گر چنین همی شاید
که بهر یک مهت سلام کنیم
ما چه حاضر چه غائب از در تو
هم برین قصه را تمام کنیم
کز تو پرسیم و تو جواب دهی
که ازین هر دوان کدام کنیم
در سفر آریم عمر بسر
یا به بنگاه خود مقام کنیم
چند ازین دیگ آرزو پختن
تا کی این آرزوی خام کنیم
پس همان به که نفس سرکش را
گوشمالی دهیم و رام کنیم
گوشه عزلت و قناعت را
بارگاه امیر نام کنیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که آیا ممکن است به بزرگانی که در نظر داریم، سلام کنیم. او از حالت حاضر و غایب خود و دیگران می‌گوید و می‌خواهد از آنها سؤال کند تا بفهمد در زندگی چه مسیری را انتخاب کند؛ آیا عمر خود را در سفر بگذراند یا در جای خود بماند. شاعر به آرزوهای ناپخته اشاره می‌کند و می‌پرسد تا کی باید به آرزوهای بی‌فایده ادامه دهیم.
در نهایت، او بر این باور است که بهتر است نفس سرکش را کنترل کنیم و به گوشه‌نشینی و قناعت پناه ببریم و آن را به عنوان جایی بی‌همتا و مهم در زندگی‌مان قرار دهیم.
هوش مصنوعی: دوست عزیز، اگر امکانش باشد، ما می‌توانیم به هر یک از تو همانند یک معشوق سلام بگوییم.
هوش مصنوعی: ما چه در کنار تو باشیم و چه دور از تو، باید این داستان را به پایان برسانیم.
هوش مصنوعی: ما از تو سوالی داریم و تو پاسخ بده که از این دو گزینه، کدام را انتخاب کنیم.
هوش مصنوعی: در زندگی ممکن است تصمیم بگیریم که به سفر برویم و عمرمان را در آنجا بگذرانیم، یا اینکه در جایی که هستیم بمانیم و موقعیت خود را تثبیت کنیم.
هوش مصنوعی: چقدر باید در دنیای آرزوها منتظر بمانیم و از آرزوهای نیمه‌کاره بهره ببریم؟
هوش مصنوعی: بهتر است که نفس سرکش خود را کنترل کنیم و به آن نظم و انضباط بدهیم.
هوش مصنوعی: زندگی در گوشه‌ای از انزوا و با روحیه قناعت را می‌توان به عنوان مکانی با ارزش و بزرگ مانند بارگاه یک امیر دانست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.