چو دونان درین خاکدان دنی
مباش از برای دو نان مضطرب
یقین دان که روزی دهنده قویست
مدار از طمع طبع را منقلب
و من یتق الله یجعل له
و یرزقه من حیث لا یحتسب
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چو دونان درین خاکدان دنی
مباش از برای دو نان مضطرب
یقین دان که روزی دهنده قویست
مدار از طمع طبع را منقلب
و من یتق الله یجعل له
و یرزقه من حیث لا یحتسب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره اهمیت آرامش در زندگی و اعتماد به روزی‌دهنده یعنی خداوند است. شاعر می‌گوید که نباید به خاطر تأمین نیازهای مادّي و دو نان، دچار اضطراب و نگرانی شد. او تأکید می‌کند که خداوند قوی است و روزی را می‌دهد. همچنین، اشاره می‌کند که هر کس تقوای الهی پیشه کند، روزی او از جایی که توقع ندارد فراهم می‌شود. در کل، پیام شعر این است که باید به خدا اعتماد کرد و از طمع و اضطراب دور بود.
هوش مصنوعی: در این دنیا که همچون خاکدانی است، مانند انسان‌های پست و حقیر نباش و به خاطر به دست آوردن لقمه‌ای نان، نگران و مضطرب نباش.
هوش مصنوعی: بدان که روزی‌دهنده قدرت زیادی دارد، پس از امید و آرزوی نامعقول دست بردار.
هوش مصنوعی: کسی که از خدا پرهیز کند و تقوا داشته باشد، خداوند برای او راهی قرار می‌دهد و از جایی که او فکرش را هم نمی‌کند، به او روزی می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل من چو نور اندر آن تیره شب
نخفته گشاده دل و بسته لب
به نظم آورم سرگذشتی عجب
ز اخبار تازی و کتب عرب
چنان دارم این راز تو روز و شب
که با جان بود گر برآید ز لب
بدان سان دهش گوشمال و ادب
که از خاطر افتد مر این را تعب
سه شنبه به مریخ دارد نسب
چرا باده ندهی مرا ای عجب
بده باده لعل مریخ رنگ
که مانند مریخ تابد به شب
شود مر مرا باده تلخ نوش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.