هوش مصنوعی: این شعر درباره انسانی دنیاطلب و نادان است که با خود از این دنیا چیزهایی می‌برد، در حالی که شخصی دیگر به نام «رند» و «قلاش» (بی‌خیال و بی‌پول) است و نمی‌خواهد به جایی برود. او به موقعیتی که در آن قرار دارد، افتخار می‌کند. در نهایت، هر کسی که به ارث او بنگرد، بر او خرده خواهد گرفت و او را فردی ناتوان خواهد دانست.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره انسانی دنیاطلب و نادان است که با خود از این دنیا چیزهایی می‌برد، در حالی که شخصی دیگر به نام «رند» و «قلاش» (بی‌خیال و بی‌پول) است و نمی‌خواهد به جایی برود. او به موقعیتی که در آن قرار دارد، افتخار می‌کند. در نهایت، هر کسی که به ارث او بنگرد، بر او خرده خواهد گرفت و او را فردی ناتوان خواهد دانست.
هوش مصنوعی: انسانی که به دنبال دنیا و متاع آن است، به خاطر ناآگاهی و جهل خود، قبل از آنکه از این جهان برود، بارهایی از آتش و رنج را با خود خواهد برد.
هوش مصنوعی: من از افرادی هستم که به راحتی و بدون نگرانی از جایگاه خود فاصله می‌گیرم، حتی اگر در آنجا وقتی را سپری کرده باشم که به نظر مهم می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به ارث من نگاه کند، از این پس می‌گوید ای وای بر وارث خود که چگونه به میراث من دست یافته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.