کی تواند بود بی وجه معاش
هر که اندر عالم هستی بود
لیکن از ساقی می افزون خواستن
نزد هشیاران ز بد مستی بود
با کفاف روزگار ایدل بساز
کز خوشی گر بگذری کستی بود
کفه میزان تهی باشد بلند
وانکه پر بارست در پستی بود
نی شکر دارد از آن در بند ماند
سرو آزاد از تهی دستی بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفهوم زندگی و وابستگی‌ها می‌پردازد. شاعر با اشاره به اینکه هیچ‌کس نمی‌تواند بدون دلیل و توجیه در این دنیا وجود داشته باشد، تأکید می‌کند که افرادی که بیشتر از نیاز خود طلب می‌کنند، در واقع به نوعی دچار نادانی هستند. او توصیه می‌کند که باید با مقدار کافی از زندگی راضی بود و خوشی‌ها را در حد اعتدال دنبال کرد. در ادامه، به این نکته اشاره می‌کند که کسی که در زندگی بار بیشتری دارد، ممکن است از نظر اجتماعی در موقعیت پایین‌تری قرار گیرد و در نهایت، در می‌یابیم که آزادگی و سعادت از کمبودها و نیازمندی‌ها نیست، بلکه در ادراک و نگرش به زندگی نهفته است.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند بدون دلیل و دلیل موجه در این جهان زندگی کند، هر کسی که در این دنیا وجود دارد.
هوش مصنوعی: اما از ساقی درخواست بیشتری کردن، نزد افراد باهوش و هوشیار، نشانه‌ای از نادانی و بی‌خبری است.
هوش مصنوعی: زندگی خود را با داشت‌های کافی بگذران، زیرا اگر از خوشی‌ها بگذری، هیچ‌کس به تو نمی‌رسد.
هوش مصنوعی: وقتی که کفه ترازوی یک طرف خالی باشد و طرف دیگر پر بار و سنگین، نشانگر این است که آن چیزی که خالی است در واقع در جایگاه بالاتری قرار دارد و آنچه که پر بار است در پایین‌تر است. در واقع، این نشان می‌دهد که ارزش یا اهمیت چیزی به محتوای ظاهری آن بستگی ندارد.
هوش مصنوعی: نی در حالتی که در بند است، طعم شکر دارد، اما سرو که آزاد است، به خاطر نداشتن چیزی در دستش نمی‌تواند احساس خوشی کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.