طالعی بس عجبست ابن یمین را که مدام
با وی اولاد زمان بی سببی بد باشند
گاو در خرمنم از کون خری گر چه کنند
هر چه گویند چو تحقیق کنی خود باشند
فی المثل در همه کس گر چو فرشته نگرند
چون رسد نوبت من بر صفت دد باشند
سهل باشد که بآسان شکند شیر ژیان
گردن گورخران گرده و گر صد باشند
منم و تیغ هجا و سر ایشان پس ازین
ور همه با کمر لعل و زمرد باشند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: ابن یمین در این شعر به نوعی سرنوشت و بی‌عدالتی اشاره می‌کند. او می‌گوید که در زمانه ما، فرزندان را بر اساس ویژگی‌های ظاهری قضاوت می‌کنند و درواقع خودشان را بی‌سبب بد می‌شمارند. او به تمثیلی درباره گاو و خر می‌زند و تأکید می‌کند که هرچه مردم بگویند، در نهایت حقیقت خود را نشان می‌دهد. او همچنین به این نکته اشاره می‌کند که اگر به همه افراد مثل فرشتگان نگاه کنند، وقتی نوبت او می‌رسد، صفات و ویژگی‌های دد را در او می‌بینند. در پایان، او به خود اشاره می‌کند که مسلح به کلام و شعر، در مقابل افرادی که با زینت‌های ظاهری می‌آیند، خواهد ایستاد.
هوش مصنوعی: سرنوشت عجیبی دارد ابن یمین که همیشه با فرزندان زمان خود به بی‌دلی و بی‌علت مواجه است.
هوش مصنوعی: اگر در مزرعه‌ام گاوی وجود داشته باشد و هر چه بگویند یا هر کاری بکنند، اگر عمیق‌تر بررسی کنی، متوجه می‌شوی که خودشان همانند آن خر هستند و واقعاً چیزی به جز ظاهرشان ندارند.
هوش مصنوعی: اگر همه انسان‌ها را مانند فرشتگان بنگرند، اما زمانی که نوبت به من برسد، به حالت وحشی‌ها برمی‌گردند.
هوش مصنوعی: شکستن و از بین بردن چیزی که به نظر بزرگ و قدرتمند می‌آید، کار سختی نیست؛ حتی اگر این چیز صدها بار هم وجود داشته باشد، باز هم ممکن است به راحتی از بین برود.
هوش مصنوعی: من تنها هستم و با سخن‌هایم می‌زنم و پس از این، اگر همه با کمربندهای سرخ و سبز باشند، از آنها هم نخواهم ترسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.