|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این poem به تصويری از تحولات و تغییرات زندگی می‌پردازد. شاعر به تعبیری از دنیای پر از ترفندهای طبیعت (که به آن "خیمه بوالعجبی" می‌گوید) اشاره دارد که همواره چیزهای جدید و غیرمنتظره را به نمایش می‌گذارد. او اشاره می‌کند که در صبح زود، با خشمی از خورشید، تیغی کشیده می‌شود و از تاریکی‌ها و شب‌های ناگوار نیز هشدار می‌دهد. در نهایت، دل شاعر از این وضعیت پر از درد و رنج خونین است و هیچ‌کس نمی‌داند که او چگونه می‌تواند از این معما و راز بیرون بیاید.
هوش مصنوعی: آسمان مانند یک شعبده‌باز خیمه‌ای عجیب و غریب بر پا کرده و هر لحظه تصویری جدید و متفاوت از پشت پرده بیرون می‌آورد.
هوش مصنوعی: صبح زود، از روی کینه، شمشیر را از خورشید بیرون کشید و امیدوارم که غروب، شفق باعث حمله ناگهانی نشود.
هوش مصنوعی: دل من به شدت دردناک و غمگین شده، اما هیچ‌کس از حال مرا خبر ندارد. در پایان، این راز در دل من می‌ماند و نمی‌دانم چه وقایعی از این درد و غم برمی‌خیزد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.